MarokkoGolfen in Marokko

Vanaf het vliegveld in Casablanca, het industriële hart van Marokko, naar het Mazagan Golf & Beach Resort in El Jadida (voorheen heette deze stad Mazagan) is het een uurtje rijden. Dat doe ik met Othmane, die me met de superdeluxe Audi A8 van het resort oppikt. Ik ben dan overigens al bij de gate opgewacht door een andere medewerker en vliegensvlug langs alle formaliteiten geleid. Wat een luxe!

Lesje Marokko

Othmane kwebbelt er lustig op los. En dat is fijn, want Marokko ben ik niet vaak geweest en het is leuk om zo in korte tijd wat meer over hem en zijn land te leren kennen. Zo vertelt de 26-jarige dat hij al dik vijf jaar een vriendin heeft; zij was zestien toen ze elkaar leerden kennen. Hij hoopt, inshallah, volgend jaar met haar te trouwen, maar van schoonpapa moet hij dan wel een huis hebben. Het goedkoopste huis zou zo rond de 25.000 euro zijn, maar bij de bank vertelden ze hem dat zijn chauffeurssalaris bij lange na niet genoeg is om een hypotheek te krijgen.

Het doet westers aan

Ondertussen rijden we over de tolwegen door agrarisch gebied. Dat overigens totaal niet Arabisch aandoet. De snelweg slingert zich tussen de weilanden door en hier en daar doemen moderne gebouwen op. Het landschap is vlak en de velden zijn omgeploegd. Je moet goed speuren om zo af en toe een moskee te ontdekken. Soms passeren we dorpen waarbij de krottenwijken opvallen. Schamele hutjes in straatjes aan elkaar geregen met spelende kindertjes er tussenin. De ezelwagen zie je ook nog steeds.

Enorm resort

Als we uiteindelijk bij het resort arriveren passeren we drie checkpoints met de onvermijdelijke spiegel-bomcheck. Het resort zelf bestaat uit een enorm in het vierkant gebouwd hotel om een net zo enorm zwembad heen. De gebouwen zelf zijn als een traditionele riad aangelegd, maar dan maatje xxl. Dus ook weer in het vierkant met binnenplaatsjes en galerijen waar de kamers aanliggen.

Eerst de baan op! 

In het kader meer over het resort, maar eerst wil ik spelen. Het resort heeft zelf een golfbaan en vlakbij ligt ook nog het Pullman Mazagan Royal Golf & Spa die ik zeker ook nog wil ontdekken. 

Langs de zee

De eerste vijf holes van de 6885 meter lange golfcourse (backtee, goud is 6093 en zilver is 5630 meter; voor de dames is er de Jade-tee en telt de course in totaal 4719 meter) lopen tussen de vakantievilla’s van het resort door. De door de Zuid-Afrikaanse topper Gary Player ontworpen course is de langste in Marokko en kent dankzij de duinen, strand en zee op een fiks aantal holes een behoorlijk links-gevoel. Bij de par vier zesde (360 meter van zilver) speel je al enigszins richting strand en zee; gevolgd door een par drie van 163 meter van hoog naar de lagere green met op de achtergrond de zee.

Gemene rough...

Dan een venijnige korte par 4 (stroke-index 1) die er prachtig uitziet en weer omhoog loopt. Op de zevende (par 5, 477) en achtste (par 4, 365) wordt de fairway bewaakt door grote velden vol vetplanten waar je geheid je bal in kwijtraakt. De afsluiter van de eerste negen (par 4, 385) kent dit ook, terwijl de green ook nog eens bewaakt wordt door tal van bunkers.

Uitstekend onderhouden

De roodbruine aarden buggypaden leiden je keurig van green naar tee en de fairways zien er ondanks de onbarmhartige Marokkaanse zon sappig groen en uitstekend onderhouden uit. Op de tiende die weer langs de zee speelt is zowel fairway als green onrustig geonduleerd.

Een typische resortbaan

De elfde kent stroke-index 2 en dat is ook niet voor niets. Afslaan over bosschages en allerlei bunkers in de fairway en voor de green. Je speelt hier weer tussen de vakantievilla’s door, dus er is veel aanplant en groen. Het is een typische resortbaan met brede fairways en ruime greens. De afsluiting met tweemaal een par 4 van beide 400 meter en een par 5 van 466 meter langs de zee is weer een uitdaging, maar toch kun je op deze vergevingsgezinde baan als je de bal in het spel houdt goed aan je handicap werken. 

Voor iedere sterkte een teebox

Dat de baan populair is merk je als je nog even een nazitje doet bij het fijne restaurant George’s, uitkijkend over hole 9 en 18. Hier zie je golf na golf drie- en vier-ballen aankomen. Golfdirecteur Marwann Chamsseddine, die zo’n zes jaar op de Challengetour heeft gespeeld tot een elleboogblessure een einde aan zijn ambities maakte, weet wel hoe dat komt. “We hebben al die verschillende teeboxen niet voor niets gemaakt. Als je van Gold of Silver speelt dan is het voor elke handicapper te doen, maar van Black is het echt een ander verhaal.”

De wind bepaalt

De baan is in 2009 tegelijk met het hotel aangelegd en is een van de drie Gary Player Signature-courses die de wereld rijk is. Hole 15 is zijn favoriet. “Een par 3 die naar zee speelt. De ene dag heb je een ijzer acht nodig en de volgende een ijzer vier, zoveel kan de wind het verschil maken. Maar eigenlijk geldt dat voor de hele baan. Hij is aangelegd met een windrichting van oost naar west in het achterhoofd, maar afhankelijk van de windrichting van de dag zal je strategie dus elke keer weer anders zijn.”

De IJsbloemen zijn ballenvreters

Er is weinig grond verschoven bij de aanleg. De bondscoach van het Marokkaanse golfteam tot slot: “Zelfs de velden met IJsbloemen (Lampranthus spectabilis), die zullen je vast opgevallen zijn, hebben we zo gelaten. Dat zijn overigens wel ballenvreters gebleken. Dus hebben we om het toch iets comfortabeler te maken voor de gasten, semi-rough laten groeien voor die velden vol met vetplanten.” Ik kan niet anders dan beamen dan dat we daar heel blij mee moeten zijn…