OegandaOog in oog met de gorilla's in Oeganda

Het is even voor half ’s avonds als ik deze mail verstuur:

Hi Justus, where is your driver, I’m at the airport!!

Ik sta buiten de luchthaven van Entebbe en ben zojuist geland in Oeganda. Het is net opgehouden met regenen. Het is donker en druk met mensen die iets van me willen of me iets willen aanbieden en ik wacht op mijn vervoer. Als ik geen reactie op mijn mail zie bekruipt me langzaam de gedachte: Ik ben toch niet voor de gek gehouden?

Magnifieke wezens

Ik ben zo lang als ik leef al gefascineerd door grote zoogdieren. En heb er inmiddels al een respectabel aantal in het wild mogen aanschouwen. De  Big 5 heb ik mogen zien in Tanzania; in Hermanus (Zuid-Afrika) heb ik een middag lang naar spelende walvissen zitten kijken. Ik krijg er geen genoeg van en het geeft me een enorm rustig gevoel deze magnifieke wezens in hun natuurlijk habitat te zien.

Op zoek naar de gorilla

Wat er nog altijd ontbrak op mijn lijstje was de gorilla. En toen ik wat vrije tijd had besloot ik daar wat aan te doen. Er zijn in Afrika, het enige continent waar de gorilla in het wild leeft, twee verspreidingsgebieden en twee soorten gorilla’s. De Westelijke rivier- en laagland-groepen die zich aan de westkust van Centraal Afrika ophouden. Zeg maar van Zuid-Nigeria tot Noord-Angola. En de Oostelijke tak, de berggorilla die zich in het gebied van West-Oeganda via Rwanda tot aan de Democratische Republiek Congo ophouden. 

Met name deze laatste groep is vrij eenvoudig te 'bezoeken'. Niet in Congo waar in hun leefgebied nog rebellengroepen actief zijn. Maar wel in Rwanda en Oeganda. 

Rwanda of Oeganda?

Na wat onderzoek kwam ik erachter dat de groepen in Rwanda eenvoudig te bereiken zijn vanuit de hoofdstad Kigali. Binnen drie uur ben je bij het Nyungwe Forest National Park waar een aantal groepen leven. Rwanda is wel een wat duurder land voor zowel vluchten, verblijf als bijvoorbeeld  de vergunning voor het bezoeken van de gorilla's.

Lees hier ons verhaal over de gorilla-ontmoeting in Rwanda! 

Oeganda goedkoper

Oeganda is dus wat goedkoper, maar heeft als nadeel dat je langer moet rijden om in de buurt van de leefgebieden van de mensapen te komen. Maar toevallig hou ik van reizen en rij graag door een land heen om me helemaal weg van mijn eigen wereld te voelen.

De keus was dus snel gemaakt. En omdat ik niet heel veel tijd had - in totaal zes dagen - besloot ik een eigen auto en chauffeur in te schakelen. Zodat ik zelf mijn eigen programma en tijden kon bepalen.

Gorilla Bookings

Dat klinkt makkelijker dan het is want het aanbod aan groeps- en privé-reizen is enorm. Maar na enig online onderzoek vond ik een klein bedrijfje dat me aansprak, Gorilla Bookings. Via de mail reageerden ze snel, dachten met me mee over de invulling van mijn dagen en kwamen met prima suggesties over accommodaties. Ik betaalde een klein bedrag alvast aan, de rest van de som zou ter plekke worden voldaan.

Op naar Bwindi

En daar stond ik dan om half elf ’s avonds buiten de luchthaven van Entebbe. Denkend aan wat een plan B zou kunnen zijn. Een beetje aan mezelf twijfelend omdat ik niet had gedacht in een toeristenval te kunnen lopen. Op dat moment zie ik een gast met een vrolijke grijns op zijn gezicht een A-viertje uitvouwen waar mijn naam op stond! 

Hi I’m Luke, You’re flight was early! 

Een zucht van verlichting ontsnapt me. Luke brengt me naar zijn busje en de avonturen kunnen beginnen. De eerste nacht breng ik door in een hotel in Entebbe en de volgende ochtend vroeg reizen we af richting Bwindi Impenetrable National Park, het leefgebied van de Oegandese tak van de berggorilla’s.

Silverback Gorilla Lodge

Halverwege is er even de verplichte stop als we de Equator oversteken en op het zuidelijk halfrond onze reis vervolgen. Luke staat er op dat 'ie me hier op de foto zet. 

Het is best een lange dag rijden maar ik hou van het Afrikaanse landschap en zie het als een levensgroot televisiebeeld aan me voorbij trekken. De volgende twee avonden slaap ik in de Silverback Gorilla Lodge, een uitstekend verblijf dichtbij Bwindi. 

Gorilla-dag! 

De volgende ochtend gaat bizar vroeg de wekker. Na een korte douche pak ik het ontbijtpakket dat voor me klaar ligt mee en stap bij Luke in de auto. Vandaag is Gorilla-dag! Het duurt nog wel anderhalf uur voordat we bij de rangerspost aankomen waar iedereen zijn instructies krijgt en wordt ingedeeld. 

Veiligheid voor alles

Per gorilla-groep mogen er niet meer dan acht mensen bij. En je dient je er bewust van te zijn dat het wilde dieren zijn en je je daarnaar moet gedragen. Een veilige afstand houden dus, niet recht aankijken bijvoorbeeld. Als de bezoekers zijn verdeeld over de gorilla-groepen vertrekken we. Samen met een tracker die de gorilla's opspoort en een bewaker die achteraan loopt, marcheren we in ganzenpas de jungle in... op zoek naar onze gastheren en -dames van vandaag: de Bitikura Gorilla groep.

Eindelijk...

Na ruim twee uur lopen - de paden zijn goed begaanbaar, maar in het regenseizoen wel wat glad - valt het tempo stil. Onze tracker loopt vooruit en gebaart dat we rustig moeten volgen en stil zijn. De jungle is dichtbegroeid, maar plotseling hoor en zie ik in een boom een jonge gorilla aan een tak hangen. We zijn nu heel dicht bij de groep!

Bitikura-gorilla groep

Bij de instructies vanmorgen werd er op gehamerd dan we minstens zeven  meter afstand moeten houden van de apen. Niet alleen voor onze veiligheid maar ook om het overdragen van bacteriën te voorkomen. Voorzichtig lopen we achter onze tracker aan het dichte oerwoud in. En dan, tussen de bladeren door, zie ik ze, rustig bewegend, etend, spelend  met hun kleintjes. De Bitukura-groep is vandaag op een steile helling en wij, de bezoekers, vinden voorzichtig een plekje om goed naar de gorilla’s in hun natuurlijke omgeving te kunnen kijken. Het is fascinerend! Naast het maken van foto’s probeer ik ook gewoon in het moment te zijn en te genieten van deze bijzondere ervaring.

Gorilla op 30 centimeter...

De groep beweegt zich over de helling en met respect volgen we ze. De jungle is zo dicht begroeid dat je niet precies weet waar elke gorilla is. Plotseling duikt er een jong vrouwtje op uit het groen boven me en loopt naar beneden. Onze tracker gebaart dat ik uit de weg moet gaan, maar dat is onmogelijk. Het vrouwtje loopt precies over een tak die op de grond is gevallen en onder haar gewicht buigt die door. Precies over mijn onderbeen heen waardoor ik geen kant op kan. Op 30 centimeter afstand loopt ze onverstoorbaar langs me heen. 

De baas! 

En dan duikt opeens de grote baas van de groep op. Een massieve Silverback steekt zijn hoofd uit het groene gebladerte en observeert ons. Natuurlijk zijn ze gewend aan bezoekers, maar de brute kracht die dit magnifieke dier uitstraalt is imponerend. Hier en daar een tik uitdelend aan spelende jonge gorilla’s loopt Ndahura, zoals zijn naam is, weg uit ons beeld. 

Waardevolle herinneringen

Veel te snel is het uur voorbij en worden we gemaand om weer van de helling af te gaan en terug te lopen naar het kamp. 

Als ik ’s avonds heb gedoucht en buiten voor mijn hotelkamer de dag nog eens voorbij laat gaan stel ik mezelf de vraag of het de reis en de kosten waard was?

Daar kan ik volmondig ja op zeggen. Wat een bijzondere ervaring is dit geweest om zo dicht bij deze majestueuze dieren te kunnen zijn. En ook fijn om te weten dat deze vorm van toerisme het ook mogelijk maakt om deze leefgebieden in stand te houden tegen de toenemende druk van landbouw en bewoning in. Niet voor niets neemt de populatie berggorilla’s hier in Bwindi nog steeds toe.