BelgiëFietsen met Bert rond de Abdij van Orval in België

De Gaume is een streek tegen de Franse grens in het uiterste zuidoosten van België. Niet ver van Luxemburg. De streek wordt ook wel Belgisch-Lotharingen genoemd, want eens maakte het gebied deel uit van Lotharingen, dat vermorzeld werd door Frankrijk en Duitsland.

Een mild klimaat 

Een andere bijnaam is de Belgische Provence, vanwege het milde klimaat en de mediterrane planten die hier voorkomen. De Gaume ligt aan de zuidzijde van de Ardennen met de beruchte regenwolken, die tegen de hellingen worden geblazen en hun ballast laten vallen. Veel van deze buien bereiken de Belgische Provence niet. De zon laat zich hier wat vaker zien. Ideaal voor fietsers die van mooi weer houden.

Door de Gaume meandert zich Semois van oost naast west. Het dal van het dartelende riviertje is de enige strook waar het toerisme zich heeft ontwikkeld. Voor de rest geniet je van een ongekende rust. 
Ooit was de Gaume van strategisch belang en de vondst van ijzererts zorgde voor activiteit.
Er zijn al vele jaren geen conflicten meer en ook het ijzer is verleden tijd.

Desolaat...

De dorpen geven een beeld alsof ze tientallen jaren zo zijn achtergelaten. Het pleisterwerk is van de huizen afgebladderd, Café de la Place lijkt al jaren gesloten en Boulangerie Lebrun bakt geen brood meer. Voor de gevels liggen grote stapels brandhout om de winter door te komen, maar wordt het nog wel winter tegenwoordig? Het komt desolaat over, maar dat voelen we juist als een charme: rust en eenvoud.

Lees ook van Bert: 

Fietsen door bourgondisch Brabant

Het lijkt wel pionieren

Voor de deuren staan tractoren. Het land wordt nog altijd bewerkt. Bossen wisselen de velden af. De stickertjes van de route voeren ons over weggetjes waar we zelf nooit aan hadden gedacht. We krijgen het gevoel van pionieren. Regelmatig maken we een afdaling naar de Semois om vervolgens weer het dal uit te klimmen. In het unheimische decor komen we ook pareltjes aan monumenten en bezienswaardigheden tegen.

Ruïnes en kastelen

De ruïne van Montauban aan een plas zou het kasteel zijn geweest van de Vier Heemskinderen: een sage uit de tijd van Karel de Grote. Rond de waterplas liggen ook de restanten van een Romeinse tempel. Veel hoger ligt het plaatsje Montquintin. Steunen houden diverse huizen overeind. Vanaf de restanten van het kasteel krijgen we een fabelachtig uitzicht.

Klimmen naar de citadel

Nog wel fier overeind staat de citadel van het Franse Montmédy. In de 17e eeuw versterkt door niemand minder dan Vauban in opdracht van Lodewijk de Veertiende, de Zonnekoning. Het is echt een klim van categorie Luik-Bastenaken-Luik om boven te komen, maar dan zie we ook de strategische betekenis. 
Een oud douanekantoortje herinnert ons dat er nog altijd een grens is tussen Frankrijk. Villers d’Orval geeft de wegwijzer aan. We zijn vlak bij ons doel de Abdij van Orval.