GriekenlandAlles over olijven en olijfolie rond Grieks Kalamata

Eenmaal op Kalamata lijkt het fenomeen tijd zelf op vakantie. Knijp je ogen dicht tegen de zon in dit dromerige sfeertje en je waant je in het levensechte decor van die filmklassieker in zwart-wit: No Panic in Pelopennos. Nee, hier gaat geen lopende band het ruim van de kist in, maar worden koffers ouderwets handmatig uit het vliegtuig getild. De tractor uit 1966 met platte kar kuiert naar de hal waar de bagage op een traag lopende band wordt gemikt en duidelijk geen gierende Griekse haast heeft. Toch staan we een stief kwartiertje later oog in oog met ons ontvangstcomité en komt Leo Lokalos vrolijk claxonnerend voorbij. Wie ooit in Athene is geweest, weet dat toeteren een favoriete Griekse hobby is, maar hier is dat niet nodig, want het is ver voor het hoogseizoen heerlijk rustig. 

Op naar de olijfboomgaard van Ladi Biosas

We worden opgewacht door Vassilis Nikolaídis - de regionale olijfoliekoning van het meervoudig bekroonde merk Ladi Biosas - en zijn vrouw, twee kleine kinderen, een student van de Kalamata’s Olives & Olive School en ook nog een bevriend stel. Samen met de crew voor ons tv-programma RonReizen op RTL 4 zijn we goed voor drie auto's en tuffen in colonne door Messina naar zijn olijfboomgaard in Kefalovriso, zoals zoveel boomgaarden in deze vruchtbare regio eigendom van familiebedrijven. Ik stap in bij Nikos, die nota bene zelf een autoverhuurbedrijf heeft in Kalamata en nu achter de huurauto van de concurrent aanrijdt. Hij kan er smakelijk om lachen. “No worries, be happy. But your next visit to The Peleponnesos.... Call me!” 

Overgeven aan de omstandigheden

Zo slingeren we door het groene heuvellandschap met alle raampjes open, want het is broeierig warm rond het middaguur. Knalgele brem pronkt trots tussen de olijfboomgaarden door. Als klein kind kreeg ik in de bergen een pilletje tegen wagenziekte en dat had die kleuter op de achterbank ook wel kunnen gebruiken, want voordat hij iets kan roepen - of in gebarentaal aangeeft dat we echt moeten stoppos - gutst het braaksel tegen de achterkant van Nikos´ stoel en in dikke klodders over de achterbank. Oei. Knap zuur luchtje. Welkom in de Pelopennesos! 

Een beetje Peter Sellars in de Peloponnesos

Toch maar even stoppen en schoonmaken. De uitleg van het ouderlijk stel over het niet ingrijpen doet me denken aan het legendarische misverstand uit de film van Peter Sellars, The Pink Panther Strikes Again. De hoofdrolspeler staat aan de hotelbalie, waar een keffende teckel het op een hap uit zijn kuiten heeft voorzien. Zekerheidshalve checkt Peter Sellars deze onprettige situatie en vraagt: “Does your dog bite?”  

De receptionist kijkt even over zijn brilletje en zegt: “No!”  

Gerustgesteld werpt Peter een blik op de keffer, waarna de kleine kwispelkomiek grommend in zijn kuiten duikt. Paniek! Boos kijkt Peter Sellars naar de baliemedewerker die laconiek zijn schouders ophaalt: “It is not my dog!” Meesterlijk misverstand. 

Bij Nikos en vriendin Linda informeer ik of ze niet vaker al eerder signalen of proestende gebaren van hun bijna kotsende kind opvangen en dan even naar de berm kunnen sturen.  “Sorry, but it is not our child!”  Aha!  

Het is dus de zoon van Vassilis die gezellig bij ons in de auto kwam spugen. Liefdevol ontfermt Linda zich over de kleuter met knikkende knietjes. Ze dept zijn voorhoofd met een nat doekje en geeft hem wat te drinken. Even later zetten we de achtervolging in, want onze olijfolie-vriend is vooruit en wil zijn kroonjuweel laten zien.

Prachtige natuur in de olijfboomgaard

De olijfboomgaard in Kefalovriso Messinia mag dan zo heten, maar dat moet je wel weten. Geen paaltjes of hekken om dit rijke natuurgebied te beschermen. Het lijkt gewoon natuur met heel veel olijfbomen en tussendoor kleurrijke wilde bloemen. Paars, lila, roze, geel, wit en knalrode klaprozen. Wat een plaatje!

Uitzicht op Kalamata

Op de top van de heuvel is een kasteelruïne zichtbaar, waar je de stad Kalamata en de zee ziet liggen. In lang vervlogen tijden werden hier vuren ontstoken als piratenboten werden gesignaleerd, zodat ze ook andere dorpen en havenstadjes konden waarschuwen voor naderend onheil.

Het oogsten der olijven

Vassilis legt uit hoe hier families volgens eeuwenoude traditie olijven telen en in november oogsten. Voor zijn 74 bomen zijn vier mensen drie dagen bezig met oogsten. Onder de bomen worden netten neergelegd, waarna de oogstbrigade met stokken en harken olijven in die netten laten vallen en die zo snel mogelijk naar de fabrieksmolen gaan.

13 x bekroonde olijfolie

Van een boom komt zo´n 50 kilo olijven, waaruit 8 tot 10 liter olijfolie wordt geperst. In dit geval voor Ladi Biosas, het al 13 keer bekroonde merk van Vassilis die zegt dat de mix van vruchtbare grond, gezonde lucht en het toevoegen van citroen of sinaasappel zijn natuurlijke werk doet. Nu willen we die bekroonde olijfolie wel proeven ook! Maar het is nog lang geen november... 

Proeven van olijfolie

Vassilis neemt ons weer allemaal mee naar een natuurlijke waterbron. In Kefalovryso borrelt water naar boven, opgevangen in een antieke vijver. Uitgerekend hier, op een stenen muurtje in de schaduw, stalt het vriendenteam brood, zeezout, geurige verse kruiden en twee fraaie flessen Ladi Biosas neer. De student van Kalamata’s Olives & Olive School legt aan presentator Ron Peereboom Voller uit dat het niet alleen om structuur, smaak en aroma gaat, maar vooral om de koude persing die de natuurlijke mildheid van de olijf zoveel mogelijk intact laat. 

Lokale lekkernijen in Kefalovryso

De lokale taverna ziet er verlaten uit, op de goed gemutste eigenaar na. Hij schuift met tafeltjes en verzamelt stoelen. Even later druppelen dorpsgenoten binnen, die lekker met een koud biertje op het terras gaan zitten en nieuwgierig kijken naar die cameracrew. Intussen schotelt de uitbater allerlei lokale lekkernijen op tafel. Naast brood en riante Griekse salade met zongerijpte tomaten en rode ui, is de vraag van de dag: hoe romig kan feta zijn? Romig!

Proeven van 'gouden' olijfolie

Intussen sprenkelt Vassilis met de Ladi Biosas of het water van goud is, maar proeven we ook donders goed waarom hij zo trots op zijn olijfolie. Brood wordt in stukken gescheurd en gedeeld, water en wijn ruimhartig uitgeschonken. Grieken nemen de tijd, wij hebben nu tijd. Oh nee, helemaal niet... we moeten door!  

Weg van de olijven, op naar iets nieuws...

Als vrienden voor het leven verlaten we elkaar na deze stoomcursus olijfolie, olijven en olijfboomgaarden en zetten koers naar Costa Navarino. En die aanblik zet de wereld op zijn kop. Van pure eenvoud, eeuwenoude familietradities en Griekse vriendschap naar een waar walhalla voor golfers, wellnessliefhebbers en culinaire toeristen is Costa Navarino een bestemming op zich. Met een eigen beachclub - Barbouni - villa´s, hotels, restaurants, een tennisacademy en vier golfbanen kan Costa Navarino de concurrentie met Portugal, Turkije en Spanje lachend aan. Wij spelen negen holes op de homecourse: The Dunes, pal langs zee met unieke uitzichten. En dit was pas dag 1 in de Peleponnesos. Dat smaakt naar meer.