NederlandGolfen in Zeeland

De verste komt het eerst aan bod: golfclub Reymerswael. Het was even zoeken op het einde, want de club blijkt op een soort landtong in niemandsland tussen de Westerschelde en het Schelde-Rijnkanaal te liggen en dan moet je wel de juiste dijk kiezen om aan te rijden. 

Spelen richting België

'Een unieke sea-side links course met weidse uitzichten' zeggen ze er zelf over. Op de eerste afslag doet dat uitzicht wat vreemd aan. In de niet eens zo verre verte zien we gigantische helverlichte buizenconstructies, alsof we in de toekomst zijn aanbeland. Het blijkt de haven van Antwerpen te zijn waar we tegenaan kijken, vertellen lokale spelers die net staan af te slaan. 

De wind speelt mee! 

Ze spelen er drie keer per week, vinden het een prachtige baan en weten dat de eigenaar ernaar streeft om het bij de top 50 van Nederland te laten horen. "Greens, fairways, alles is mooi, echt waar. Maar ja, die wind hè. Dit is dé windbaan van Nederland", waarschuwen ze ons, terwijl ze hun ballen keurig op de fairway leggen. Dat moeten wij nog maar zien te doen, want inderdaad, de wind giert over de baan en is echt een zwaarwegende factor in het resultaat van je spel hier. 

Windmolens en een drukke vaarroute

De eerste drie holes speel je richting Belgische grens, begeleid door enorme elektriciteitsmasten in de baan waarbij de wind de kabels laat zingen. Na de par drie derde steekt hole vier met z’n 271 meter plotseling dwars het speelveld over, van de Westerschelde naar het Schelde-Rijnkanaal. Deze vaarroute tussen Rotterdam en Antwerpen vice versa is ongelofelijk druk, dus de complete binnenvaart komt er vol stomend voorbij. Is misschien niet heel mooi, maar wel bijzonder. Je kijkt toch regelmatig even op als er weer zo'n diep beladen schip op volle snelheid voorbij jaagt. Verder kijkend over de achterlanden van het kanaal valt plotseling op hoeveel windmolens er staan. Maar ook weer niet zo gek met die voortdurende wind die hier om je hoofd giert. 

Snacken bij Jurgen

Na de green en op weg naar hole 5 vind je er in de hoek het koffie- en snacktentje van baancateraar en greenkeeper Jurgen Hoogstrate. “Mijn vader heeft deze baan voor mij gekocht”, zegt hij niet zonder trots, maar ook alsof het niet zoveel voorstelt. Die pa is Gideon Hoogstrate die zijn centjes in de baan stak en er die grootse plannen mee heeft. 

Zeeuwse lekkernijen

Na de overheerlijke Zeeuwse versnaperingen bij vriendelijke Jurgen gaan we verder richting Antwerpen. De zesde is een fraaie par 3 van zo’n 140 meter. Bewaakt door een groep hoge bomen aan de rechterkant, met de vlag op rechts en de wind die vanaf de Schelde van rechts dwars over de green jaagt is het nog een behoorlijke uitdaging.  

De Schelde komt in beeld

Op 8 zien we eindelijk de Schelde zelf, die verder door een hoge dijk aan het zicht wordt onttrokken. De negende is de derde par 3 en de tee van 10 helemaal op het einde van de baan bevind je je letterlijk onder de voeten van weer zo'n imponerende elektriciteitsmast. 

Koppie erbij tot het einde

De dogleg loopt links om een vijver en eindigt weer bij Jurgen's koffiecornertje. De volgende drie holes lopen langs elkaar heen en terug en 15 is dan weer een par 3 die haaks op het speelveld staat. Met een lastige approach op de 16e naar de green door een waterpartij, een grote bunker en nog wat andere narigheid aan de linkerkant; de lange soms smalle 17de langs het kanaal met al die afleiding en een grote vijver op de 18de moet je op het einde nog even je hoofd erbij houden!

Knallende schietclub

Op dit laatste deel van de baan horen we geregeld enorme knallen. Wij wijten het aan de wind die de elektriciteitskabels tegen elkaar doet knallen, maar de waarheid is anders: naast het clubhuis zit een schietclub, waarvan ooit het kleiduivendeel door de golfbaan is opgekocht om er uiteindelijk nog wat holes te kunnen aanleggen. Er werd blijkbaar dus druk geoefend op de shooting range... 

De directeur vertelt

Ton van Oostrom is de directeur van het Golfcentrum Reymerswael: "Toen ik hier in 2016 begon zijn we eerst alle lijken uit de kast gaan opruimen die je bij een vereniging treft. Al die zogenaamde privileges die mensen dan hebben na al die jaren... En veel achterstallig onderhoud gepleegd. We waren iets van de 160ste baan van Nederland en nu de 55ste. Dus er is wel wat veranderd ja. Die elektriciteitsmasten? Ach ja, iedere baan heeft wel wat, of je wordt gek van de snelweg, of van de vliegtuigen. Hier zijn het die masten, maar je hebt er eigenlijk maar weinig last van. Gastvrijheid staat hog in het vaandel, daar scoren we ook goed in. En je kunt hier 9, 11, 15 of 18 holes lopen! Ook uniek."

Vriendelijke sfeer

Al met al een prima verzorgde, vriendelijke baan waar een gemoedelijk sfeer heerst en dat alles op het randje van Zeeland en Vlaanderen. 

Parkland op de terugweg

Na een verkwikkend nachtje in het luxe hotel Mondragon in hartje Zierikzee (zie kader) pakken we op de terugweg naar de randstad Golfclub Grevelingenhout in Bruinisse mee. Een totaal ander aangezicht met het statige (ietwat gedateerde) clubhuis en het gemis aan zilte zeelucht op deze parklandbaan. 

Ruimte en...

Het is een typische ledenbaan. Niet heel druk bij aankomst en ook hier een vriendelijke ontvangst. Het ziet er toegankelijk en mooi uit, vooral het fraaie uitzicht op de ruime baan vanuit het clubhuis valt direct op. Maar wat is hier de crux? Op het oorspronkelijke terrein dat uit landerijen en bossen bestond en vlakbij het Grevelingenmeer ligt, werd naar ontwerp van de bekende Engels/Zwitserse golfbaan-architect Donald Harradine eind jaren tachtig deze baan aangelegd. 

...veel water! 

Maar ook kwamen er tal van vrijstaande villa's rond het complex en de scheiding tussen baan en huis wordt gevormd door waterpartijen en bosschages. Dus: veel water! En ook nu speelde bij ons de wind een factor. Vol tegen op een par 5, ga er maar aanstaan. 

Nogal wat hindernissen

Op de eerste twee holes tref je naast het al eerder genoemde water recht voor de fraaie greens grote bunkers. De baan ligt er prachtig bij, groen all over. Voldoende afwisseling ook. De vijfde hole is een mooie dogleg met water links en rechts op drive-afstand; de afslag van de zevende is een tunneltje van bomen met water overdwars; de achtste biedt bij je tweede slag dikke bomen op de fairway geflankeerd door water links en rechts en bij je approach op de negende moet je even opletten dat je op deze dubbele green niet de vlag van de achttiende pakt. 

Rustig en groen

Het is er rustig, groen, fraai en je kijkt je ogen uit naar de soms prachtige, maar soms ook spuuglelijke villa's rond de baan. Het tweede deel lijkt soms met lange, brede holes wat minder uitdagend. Alhoewel de par drie twaalfde met een halve eilandgreen en een fikse plas water ervoor wel accuratesse van je vraagt; de par 3 16de met z'n 160 meter met vol de wind tegen een kwart langer is en je eindigt de laatste holes met nog wat doglegs en geniepige watertjes die vanaf de teebox niet zichtbaar zijn. 

Eerlijk en uitdagend golf

Op het fraaie terras puf je lekker uit en kun je van een prima kaart en een lekker glas erbij genieten. Een eerlijke, best uitdagende baan op Schouwen-Duiveland voor spelers van elk niveau. En dat op maar 30 rijminuutjes van Rotterdam.