PortugalAfslag Algarve: Victoria in Vilamoura
Voor golfende levensgenieters is de Algarve een waar walhalla. Heel veel Britten, Duitsers, Scandinaviërs en Nederlanders strijken neer in het zuiden van Portugal voor een golfbreak met korte-broekgarantie. In de zinderende zomermaanden kun je hier beter als early bird vroeg uit de veren of pas einde middag spelen, vandaar ook dat de lente en herfst als het golfhoogseizoen te boek staan. Aan golfbanen geen gebrek in de Algarve. Tussen de meest westelijke baan Boavista (bij strandplaats Lagos) tot Castro Marim aan de oostkant (al bijna in Spanje) liggen liefst dertig geweldige golfcourses.
- De Algarve kent dertig geweldige golfcourses.
Baan verkennen
Traditie bij de European Tour is de Pro-Am. Zoals de naam ons al influistert (inderdaad: een samentrekking van Profs en Amateurs) is dit een mooie mogelijkheid voor sponsors, pers en VIP-gasten om de dag voor het toernooi officieel van start gaat, een oefenronde met profs mee te spelen. Kneitergaaf om van zo dichtbij te ervaren hoe een prof met zijn caddie zorgvuldig de holes verkent. Op Victoria loop ik met twee andere Nederlandse golfjournalisten mee met Jens Dantorp. Wie? Na de eerste 9 holes werd de vriendelijke Zweed vervangen door het Finse kanon Korhonen, Mikka voor zijn vrienden.
- De Finse Mikka Korhonen met schrijver Erik Klap.
Spiegelgladde greens
Normaal is het al een feestje om te kijken naar de profs op de puttinggreen, maar nu loop ik daar achteloos tussen op mijn knaloranje Puma’s. Geinig concept. Maar hier gaan gelijk ook alle alarmbellen af. Wat een spiegelgladde greens! Voor insiders: op zondag zelfs 13.4 op de stimpmeter die de snelheid meet. Ongelooflijk rap. En moeilijk. Met een miniscuul tikje rolt de bal moeiteloos vijf meter ‘voorbij’ de cup. Zelfs voor profs is dit lastig inschatten, vandaar dat ze tijdens de Pro-Am vooral tijd investeren op de greens. De eerste negen holes zijn vooral glooiend, maar met onze zwiepende Zweed prima te doen. Jens moet de Portugal Masters winnen of tweede worden om zijn European Tourkaart te behouden. Anders moet hij terug naar de Qualifing School. Jens haalt de cut vrijdagmiddag net niet en moet opnieuw proberen een startbewijs voor volgend seizoen te halen.
- De greens zijn spiegelglad.
Veel water
Terug naar ‘onze’ baan, waar voor 10 tot 18 Mikka Korhonen, tweevoudig winnaar van een European Tour-toernooi (2018: Oostenrijks Open en 2019: Volvo China Open) komt aansluiten. Bij die tweede negen komt veel meer water in het spel, zeker voor holes 11, 12, 16 en 17 is een extra balletje in de tas geen overbodige luxe. Op hole 18, door de caddie van Korhonen koeltjes ‘The hole from hell’ genoemd, is het meertje links van de fairway echt een foeilelijke factor op deze Par 4. Mikka zegt: “Vorig jaar stond ik zondag op de vierde plaats, met alleen deze hole nog te spelen. Ik sla ‘m in het water en kom met een triple bogey binnen: een 7 in plaats van een 4 of birdie. Ik tuimelde uit de Top 10 en werd veertiende.” Hij haalt diep adem en bam! “Grrrrrrrrr, doe ik het weer.” Net iets te veel naar links. Na 288 meter plonst het witte balletje opnieuw in het water. De caddie grijnst en werpt een spierwitte knikker naar Korhonen: “Wat zei ik? The hole from hell!”
- Afslag bij hole 18, ‘The hole from hell’.
Zakkende zon
Op een stief kwartiertje van Vilamoura ligt het vissersplaatsje Olhos d’Agua in een kleine baai aan de Atlantische oceaan. Echte Oranje voetbalfans kunnen zich het unieke uitzicht vast nog wel voor de geest halen. Tijdens het EK voetbal in Portugal (2004) kwam de voetbaltalkshow Barend & Van Dorp vanaf de boulevard in Olhos, waar de cameracrew er elke zwoele zomeravond een sport van maakte om kleurrijke beelden van die in zee zakkende zon te tonen. Onveranderd goed blijft het terras in 'het kuiltje' bij bodega Forja, in de kom van de mini-boulevard, een puike plek voor een aperitiefje. Biertje is hier betaalbaar (2 euri, check Dries) en het panorama glorieus. Zo begint de Victoria in Vilamoura en is Olhos d’ Agua een Portugees pareltje om de hoek.
Rons tipVanaf bodega Forja is de oversteek naar Fratelli welgeteld 33 meter. Binnen heeft de spierwitte entourage van dit Italiaanse restaurant met de TL-felle verlichting nou niet direct een hoog gezelligheidsgehalte, maar het terras, het eten en vooral de bediening - kies gewoon voor een klassieke pizza - is hier echt pico bello. Verrassend betaalbaar. En als je na afloop géén ijskoude Limoncello cadeau krijgt, dan heb je toch echt iets lomps gedaan…
- Het vissersplaatsje Olhos d’Agua.
