ItaliëBoeiende tv-serie: Langs Romeinse Wegen, het echte Italië
Toen ik door regisseur Alexander Oey werd benaderd of ik content kon leveren in de vorm van antieke teksten voor een nieuwe tv-serie over Italië, stemde ik gelijk toe. Want hoe vaak kun je je vakliefde voor zoiets inzetten? Ook de insteek van de serie sprak me aan: de ziel van Italië ontmaskeren. Niet de prachtige kunst, het spectaculaire eten en heerlijke weer staan centraal, maar in Langs Romeinse Wegen gaat presentator Rick Nieman op zoek naar het ware gezicht van Italië. ‘Ik wil weten wat er verborgen ligt achter het masker van die grote schoonheid’, zegt hij.
Het echte Italië aan het woord
Om achter dat masker te komen wordt er op zoek gegaan naar het Italië van de ‘gewone’ Italiaan. Dus nu eens niet de elite die doorgaans aan het woord komt. Zo wordt een beeld geschetst dat recht doet aan Italië. Zonder te sturen en te oordelen leidt Nieman deze gesprekken 'langs de Romeinse wegen'.
Boeiende thema's
Aan de hand van acht actuele, soms pittige, thema’s praat hij met tientallen burgers over hun Italië. Misschien is regio een beter woord, want welke Italiaan voelt zich immers ‘Italiaan’? Zo trekt hij in Napels op met jongeren die weer trots willen zijn op hun stad en nieuwe initiatieven ontplooien, waaronder het schoonboenen van de stad.
De markiezin en Luciana in het echte Italië
In Florence spreekt hij met markiezin Tiziana Frescobaldi, die het Florence dat haar voorouders bouwden overspoeld ziet worden door budgettoeristen en een ander soort toerisme wil. In Puglia ontmoet hij Luciana, een van de vrouwen die zich aan de traditionele rol heeft ontworstelt en die een goede baan in de bancaire sector opzegde om vrouwelijke gevangenen stoffen vagina’s te laten maken voor goede seksuele voorlichting voor jonge meiden.
Boeiende verhalen van Ivan en Jürgen
Net buiten Modena bezoekt hij de slakkenboerderij die Ivan begon omdat hij ‘een minder jachtig wilde leven en graag wilde werken met slow food’. Ook ontmoet hij in Zuid-Tirol Jürgen die zichzelf Italiaan weigert te noemen, hoewel hij er is geboren en getogen en een Italiaans paspoort heeft. Separatisme wordt hier bijna invoelbaar.
Nieman over het echte Italië
‘Ik ken Italië goed', zegt Rick Nieman zelf. 'De laatste jaren zag ik Italië veranderen. Politiek gezien bijvoorbeeld. Waarom stemde een op de drie Italianen bij de laatste verkiezingen op een partij - de 5Sterrenbeweging - die nog nooit regeringsverantwoordelijkheid droeg? Waarom keert het land, dat altijd zo pro-Europees was, zich af van de EU? Hoe gaat het om met de massale immigratiestroom die in 2015 het land overspoelde?’
Doordringen in de samenleving
'Ze maken een zootje van de politiek en hebben plots lak aan Europa, voeren een naar xenofobie neigend asielbeleid en lijken ondertussen niet al te hard te werken. Ze voldoen niet aan onze (Nederlandse) normen’, zegt Nieman. Doordat de presentator in deze serie diep doordringt in de Italiaanse samenleving brengt dit wellicht wat meer begrip.
Liefde voor de echte Italiaan
Nieman tot slot: ‘Na al die bezoeken in al die jaren dacht ik dat ik Italië goed kende. Maar ik ken het nu pas echt goed. En ik ben onder de indruk van de Italianen, die het niet makkelijk hebben, maar die er op hun eigen manier toch iets van weten te maken. Ze zijn innovatief en creatief, en bereid om hard te werken voor hun toekomst en die van hun kinderen. Ik ben nog meer van ze gaan houden dan ik al deed.’
Onderwerpen afleveringen Langs Romeinse Wegen
Rome, 3 februari: ‘De verwarring is compleet: hoe de Italianen op zoek gaan naar nieuwe politieke antwoorden en die vinden in het populisme.’
Sicilië, 10 februari: ‘Wat doe je als er binnen een paar maanden honderdduizenden immigranten je land inkomen? Hoe de Italianen worstelen - en creatief omgaan - met de massamigratie.’
Turijn, 17 februari: ‘Mama FIAT kan niet meer voor zijn werknemers zorgen, maar gelukkig bieden kermisattracties uitkomst. Hoe verrassende familiebedrijven Italië gaande houden.’
Florence, 24 februari: ‘Het toerisme in Toscane groeit nog steeds. Is dat een vloek of een zegen? Maken wij - toeristen - zelf stuk waar we eigenlijk voor kwamen?’
Milaan, 3 maart: ‘Waarom miljoenen Italianen zich geen Italiaan voelen. Over afscheidingsbewegingen, de hang naar autonomie en de afkeer van Rome.’
Napels. 10 maart: ‘Napels wil eindelijk af van zijn donkere, slechte imago. De Napolitanen geloven weer in zichzelf en dragen dat met trots uit!’
Bologna, 17 maart: ‘De Italiaanse eettradities staan onder druk, van globalisering en commercialisering. Gelukkig komt er iets nieuws voor in de plaats; slowfood.’
Puglia, 24 maart: ‘Vrouwen in het diepe zuiden laten zich niet langer onderdrukken en ontworstelen zich steeds meer aan de diep traditionele banden. Over een ‘all-female’ rockband, de vrouwen van Sparta, en het maken van stoffen vagina’s in de gevangenis.’