Cultuurverschillen: zó voorkom je ongemakkelijke situaties

In Nederland gebeurt het al veel te regelmatig dat ik als begroeting met mijn vinger in iemands navel prik, omdat ik voor de handdruk ging en de ander voor een knuffel koos. Of dat mijn tweede (van de drie!) kus in het luchtledige eindigt omdat de ander zich na de eerste al terugtrekt. Laat staan hoe belachelijk ik mezelf in het buitenland kan maken! Ik zocht wat lokale gebruiken op.

Cultuurverschillen: de begroeting

Met rugklachten naar Japan gaan wordt een beproeving. In dit Aziatische land wordt namelijk te pas en te onpas gebogen. Je buigt bij de ontmoeting, bij het afscheid (ook al is dat nog geen drie seconden later), als je iemand bedankt, als je je wilt verontschuldigen, eigenlijk bij alles. In Japan kun je misschien maar beter gebukt door het leven gaan. In Thailand buig je je hoofd: houd je handen voor je borst en leg je handepalmen tegen elkaar aan. Buig nu je hoofd totdat je je vingertoppen raakt.

Zoenen of niet?

Mannen, opgelet! Schrik niet als je In Italië door een man wordt geknuffeld en gezoend. Dat is daar doodnormaal. In Griekenland geven mannen elkaar twee kussen én een klopje op de rug. Voor vrouwen is in grote delen van West-Europa twee zoenen op de wang de beste manier om iemand te begroeten. Begin rechts! In het noorden van Frankrijk word je soms weleens vijf keer gezoend! En ook in Zuid-Amerika houden ze van aanraken; hier wordt flink wat afgeknuffeld of een kus op de wang gegeven.

Spelregels van de handdruk

Ben je in een land waar ze gelukkig net als hier met een handdruk begroeten? Juich niet te vroeg, er kan nog een hoop misgaan. Zo willen ze in het noorden van Europa graag een stevige handdruk van je hebben, maar wordt diezelfde ferme hand in Turkije juist weer als onbeleefd en agressief beschouwd. In Zuid-Europa mag je weer niet te snel terugtrekken, omdat de handdruk hier lang en warm moet zijn en in delen van Afrika is een slappe handdruk juist dé begroeting. Ben je een vrouw en ga je naar een Islamitisch land: veel mannen schudden hier nooit de hand van een vrouw buiten het gezin.

Cultuurverschillen: gebarentaal

Heb je trek en vraagt de serveerster in het restaurant in Sri Lanka of je misschien de menukaart wilt zien, schudt dan van nee. Je bent namelijk in de omgekeerde wereld: knikken betekent hier nee en met je hoofd schudden betekent ja. Vraagt de serveerster vervolgens of het eten lekker smaakt en heb jij net je mond vol? Maak dat dan niet duidelijk met ons handgebaar voor ‘goed’: cirkeltje van duim en wijsvinger. Voor je het weet sta je buiten. Je hebt namelijk net om de rekening gevraagd. In Zuid-Amerika schijnt het overigens een obsceen gebaar te zijn… Eentje nog: heb je in het Griekse verkeer per ongeluk een inschattingsfoutje gemaakt en wil je je hand opsteken om sorry te zeggen? Niet doen. Dit is in Griekenland juist een scheldgebaar.

Cultuurverschillen: aan tafel

Gastvrijheid in Rusland houdt in dat de tafel wordt volgeladen met eten. Het is van groot belang voor de onderlinge verstandhouding dat je van elk gerechtje iets proeft en dat je nooit of te nimmer een tweede portie weigert. Dat is een belediging! In Brazilië vinden mensen het belachelijk als je met je handen eet, dus pak zelfs bij pizza en patat je mes en vork. In delen van het Midden-Oosten en India is het ongepast om met je linkerhand te eten. Die is enkel en alleen bedoeld om... je kont mee af te vegen. In Zuid-Korea mag je pas gaan eten als de oudste persoon aan tafel de eerste hap heeft genomen en in Japan mag je naar hartenlust slurpen, dat is een compliment voor de kok.