FrankrijkFietstocht van het jaar: het zoete leven in de Ardèche

Het département Ardéche is ruig met steile hellingen. Voor veel plezierfietsers lijkt dit geen terrein en fietstocht op maat. De fietsroute La Dolce Via (90 kilometer) gaat echter over een oud spoorbaantje. De stoomjumbo's uit die tijd konden geen steile hellingen pakken, dus valt het klimmen mee. Op een deel tuft nog een stoomtreintje. Trein en fiets vormen een leuke combinatie in dit decor van fabelachtige uitzichten.

Knipoog naar de film 

La Dolce Via is een knipoog  naar La Dolce Vita  (het zoete leven): de meermalen bekroonde film van Federico Fellini uit 1960. Met niemand minder  Marcello Mastroianni in hoofdrol. De acteur maakte kennis met het ‘zoete leven’ van de high society in Rome. Hier in de Ardèche treffen we geen Sint-Pieter, Colosseum of Trevi-fontein. Het decor van het zoete leven hier bestaat uit prachtige uitzichten, beboste heuvels, snel stromend water en minuscule dorpjes tegen de bergwanden aangeplakt. Heerlijke geuren en de sfeer van Zuid-Frankrijk maken het zoete compleet.

Bij de Rhône

We starten onze fietstocht in Valence op een stukje ViaRhôna. Deze fietsroute volgt de Rhône van de bron bij de Rhône-gletsjer hoog in de Alpen naar de Middellandse Zee.  Een geweldige stroom water wringt zich door het dal. Een centrale op een dam zet deze waterkracht om in elektriciteit. Op de oude hangbrug ligt het wijnstadje Tournon-sur-Rhône aan onze voeten. Als een waakhond steekt het kasteel boven het stadje uit. Het rollen van onze wielen op de houten planken van het brugdek zorgt voor een gebonk.  Stoere kabels zorgen echter dat de brug onder spanning blijft. 

In de stoomtrein

Op het stationnetje van Tournon staat ons treintje al te puffen. Mannen in uniformen uit een ver verleden tillen onze fietsen in het bagagerijtuig. Indringend doet de stoomfluit zijn werk. Hakkepuf, hakkepuf gaat het hortend en stotend voorwaarts. De snelheid komt nauwelijks boven die van een fiets uit, maar we gaan wel naar boven. Dit is echt boemelen, maar sneller moet het niet, want we komen ogen te kort in een ruig, scherp afgetekend landschap. Letterlijk het tegenovergestelde van het vlakke Nederland. 

Met de hand draaien

De conducteur legt uit dat het smalspoor ooit is aangelegd voor mijnactiviteiten en de zijde-industrie. In 1968 reed de laatste reguliere trein. Op het eindpunt in Lamastre krijgen we nog een gratis toegift. De vrijwilligers van de museumlijn duwen met de hand de draaischijf om de locomotief te keren. 

Goed verzorgde fietstocht

Het zoete leven proeven we tijdens een mediterrane salade op het terras van de Place de la République. Vooruit, één wijntje kan wel voor onze fietstocht voert langs de gevaarlijke ravijnen. De eerste 12 kilometer gaat namelijk omhoog. Alhoewel de profs in het peloton van de Tour de France die maximaal 2 % een lachertje zullen vinden. Het valt ons op hoe goed de route is verzorgd. Overal staan bordjes en panelen met informatie. Aan bankjes om even plaats te nemen op een mooi uitzichtpunt geen gebrek. We treffen zelfs kluizen om onderweg veilig onze bepakte fietsen te stallen, als we even een wandelingetje willen maken.

Tunnels en viaducten

Regelmatig is er een kraan met koel helder water. Op diverse plaats lonkt ook het water van de rivier voor een frisse duik. Lange viaducten brengen ons over diep gelegen dalen. Totaal kent de route 34 viaducten en tunnels. De meeste tunnels zijn kort, maar vanuit het niets staan we voor het donkere oog van de ruim een kilometer lange tunnel Les Nonières. Altijd geheimzinnig zo'n donkere buis, maar gelukkig is er licht.  Onze ogen moeten bij de uitgang weer wennen aan het felle zonlicht.  Vanaf dit punt is het alleen maar afdalen tijdens onze fietstocht naar de Rhône op 75 kilometer.

Het zoete leven aan de overkant

We fietsen op een soort langgerekt balkon hoog boven het bruisende water. Dit is het ware zoete leven op de fiets. Vanaf Le Cheylard komen we wat meer in de bewoonde wereld, maar de dorpen liggen voornamelijk aan de overkant van het water. Voor een kopje koffie of een lunch moeten we dus even naar de overzijde van de Eyrieux, die zich steeds meer ontwikkelt tot een volwassen rivier. Rank overbrugt de oude Pont-de-Chervil de wilde stroom.

De rivier is je metgezel

Enkele oude fabrieken verheffen zich direct naast de rivier. De industrie ontwikkelde zich met name langs de Eyrieux. Ooit stonden hier watermolens voor de productie van zijde. Maar de zijderups heeft uiteindelijk het veld moeten ruimen voor de concurrentie uit Azië. Ook de bloeiperiode van de oude, mechanische industrie is al lang voorbij. De Eyrieux is nu toch vooral een grillige, maar ook prettige metgezel tijdens een tocht over La Dolce Via tot de monding in de Rhône bij La Voulte-sur-Rhône.

Hoeveel sterren voor deze fietstocht? 

Het laatste stuk van onze fietstocht gaat weer over de ViaRhôna naar Valence. We knijpen in de remmen op het uitzichtpunt over de Rhône in het Parc Jouvet. Een ideale plek om te terug te blikken. Een vraag komt bij ons op. Michelin reikt sterren uit aan restaurants, maar hoeveel sterren zou meneer Michelin aan deze smaakvolle fietsroute hebben gegeven: vier of vijf?