ItaliëSkirama Dolomiti: genieten (met korting!) van de zon

We kennen het wel, die fraaie kleuren als de zon opkomt of ondergaat. Zeker in de bergen kan dit voor prachtige panorama’s zorgen, maar tijdens de wintersport zijn we aan het einde van de dag meestal terug in ons hotel of appartement en krijgen we hier weinig van mee.

Tot in voorjaar wintersporten

Verblijf je echter in één van de 8 skigebieden van Skirama Dolomiti in Trentino dan kun je naast de ‘Alba’ (zonsopkomst), ook Ski Sunset evenementen mee beleven. Bijvoorbeeld in Madonna di Campiglio onderdeel van skigebied Campiglio Dolomiti. Het grootste gebied in Trentino met ruim 150 km aaneengesloten pistes tussen de dorpen Pinzolo, Madonna di Campiglio en Folgarida-Marilleva in Val di Sole. Je kunt hier tot in het voorjaar wintersporten in Natuurpark Adamello Brenta tussen 800 en 2.500 m hoogte met het schitterende uitzicht op de Brenta Dolomieten.

Skipas voor de sunset

Op een doordeweekse dag ben ik samen met mijn dochter Noora gaan skiën in Madonna di Campiglio om na sluiting van de liften nog een keer naar boven te gaan om ‘Ski Sunset Campiglio’ mee te maken. We worden om half vijf in het centrum bij de Pradalago lift verwacht waar we onze liftpas ontvangen voor de eenmalige rit naar boven evenals de bonnen voor een aperitief in de gelijknamige hut Pradalago 2100. Helaas geen strakblauwe hemel maar de zon piept aan het einde van de middag toch steeds vaker door de wolken heen, waardoor ik hoopvol ben.

Lees ook: 

hier vind je Sytske's verhaal over skiën bij zonsopkomst

Buffet in de berghut

De lift wordt weer opgestart en rond 17.00 uur zijn we boven en kijken we uit over de Brenta Dolomieten en zien de pistebully’s druk bezig om de afdalingen weer strak te trekken voor de komende dag. De lucht is nu voornamelijk grijs met een guur briesje, waardoor we de hut opzoeken waar muziek klinkt en er een buffet voor ons klaarstaat.

Muziek tijdens het eten

Zoals je mag verwachten, in Italië, kunnen we kiezen uit diverse soorten kaas, spek, worst, belegde broodjes, gefrituurde hartige hapjes, taartjes met fruit en nog veel meer. Noora loopt heen en weer en kan bijna niet kiezen. Uiteindelijk vinden we boven in de hut een tafeltje om al het lekkers op te eten terwijl we uitzicht op de DJ hebben die popsongs mixt met Italiaanse meezingers.

Grijs, roze, paars en oranje

Buiten worden de fakkels en vuurkorven aangestoken en we besluiten om eens te kijken of er nog iets van een mooie zonsondergang waar te nemen is. De lucht is nog steeds grijs maar nu met tinten roze en paars en als we richting Pinzolo kijken, zien we een warme roze oranje gloed aan de horizon. Helaas is er niet voldoende zon om de Dolomieten te laten kleuren, maar het blijft mooi.

Fakkeltocht in het donker

Het vuur dat om ons heen knispert en sist zorgt voor een bijzondere sfeer terwijl we aan de overzijde op de pistes van Grostè en Spinale de vele lampjes zien van al diegenen die hard aan het werk zijn. We maken foto’s en warmen ons bij het vuur tot er rond half zeven wordt gevraagd de ski’s te pakken en ons klaar te maken voor de afdaling. Bij Noora maak ik, op haar helm, het hoofdlampje vast zodat ze iets meer zicht heeft. Ze vindt het best spannend om voor het eerst in het donker af te dalen en ik beloof haar dat we rustig aan zullen doen. Wie wil krijgt een fakkel aangereikt maar ik wil nog wat filmen en fotograferen dus ik laat die eer aan de andere deelnemers. En dan is het zover: een prachtige sliert lichtjes slingert, voor ons uit, de piste af… Een feeëriek schouwspel.

De piste-politie skiet mee

Er wordt voor de eenvoudige blauwe afdaling gekozen en de piste-politie begeleidt de groep om te zorgen dat er niemand achterblijft. Als we iets achterop raken, komt er ééntje met een sneeuwscooter achter ons om zo met zijn koplamp meer licht te geven. Terwijl de avond nu geheel is ingevallen, komen we terug in het dal en zie ik een grote grijns bij Noora. Op mijn vraag wat ze leuker vond, de zonsopgang van een paar weken geleden of deze zonsondergang, blijkt deze laatste favoriet te zijn.

Lees ook: 

Tekst en foto's: Sytske Maaijen