ItaliëSkirama in de zomer: fietsen vanuit de Dolomieten naar het Gardameer

Trentino heeft naar mijn mening alles; de Dolomieten, bergmeren maar ook een mediterraan klimaat aan het Gardameer. En hoe mooi is het dat je op één dag deze bijzondere overgang in panorama, natuur en klimaat al fietsend kunt beleven namelijk via de fietsroute DoGa. Je start in het hart van de Brenta Dolomieten en fietst naar het Gardameer. De route bestaat in totaal uit 110 km en 2260 hoogtemeters en start in Val di Sole bij Malè waar je met de trein+bike kunt geraken. De route is trouwens ideaal voor gravel bikes, toerfietsen en e-bikes.

De start

Ik smokkel een beetje en start in Madonna di Campiglio in Val Rendena op 1500 meter hoogte. ’s Winters een bekende wintersportplaats met allure (ook door internationale skiwedstrijden) waar je heerlijk kunt skiën en genieten in het natuurpark Adamello-Brenta. Op het fraaie plein Piazza Righi ontmoet ik Samuele, mijn gids voor vandaag, evenals een schitterende e-mountainbike. Ik fiets zelf met een mountainbike zonder ondersteuning maar met de geplande 80 kilometer van vandaag en hoogtemeters voor de boeg inclusief de tijd die ik nodig heb voor het maken van foto’s, video’s denk ik dat dit een betere keuze is. Ik voel me als een meisje in een snoepwinkel met deze fiets, wat een comfort.

Piepende remmen

Na een koffie bij de historische Bar Suisse (niet te missen!) is het dan toch echt tijd om te starten. Het is nog fris en bewolkt maar de zon probeert er doorheen te prikken. Voor nu trek ik alles aan wat ik bij me heb want vanuit Campiglio dalen we direct af over een onverhard bospad richting Sant’Antonio di Mavignola. Ik doe rustig aan want deze fiets voelt nog niet als ‘eigen’ en ook de schijfremmen reageren sneller dan ik gewend ben. Bovendien piepen ze, best irritant zo tijdens een lange afdaling en Samuele besluit gelukkig al snel om de remmen te vervangen. Wat een service… ik maak ondertussen wat foto’s van de Brenta Dolomieten die soms tussen de wolkenflarden door hun schoonheid tonen.

Verder omlaag en bij het dorpje Sant’Antonio even 50 meter over de hoofdweg om direct weer een secundaire straat richting Pinzolo te nemen. De zon krijgt gelukkig steeds meer kracht en wij ontdoen ons bij Pinzolo vrij snel van alle overbodige kleding. Gelegen op circa 800 meter hoogte voel je hier de sfeer van een typisch Italiaanse bergdorp met kleine pleintjes en veel barretjes. Bij Pinzolo kun je ’s winters ook skiën. Namelijk op de Monte Doss del Sabion, tevens aangesloten op het mooie skigebied Campiglio-Val di Sole. Vanaf deze top is het uitzicht op de Brenta Dolomieten adembenemend en behoort naar mijn mening zeker tot één van de mooiste panorama’s in Val Rendena.

Tussen kastelen en boerderijen

Bij Pinzolo begint het vrijliggende fietspad dat we zullen volgen tot Ragoli. Over het gladde asfalt, maken we snel flink wat kilometers terwijl we langs picknick banken en bicigrill’s (snack-info punten) komen. Tevens steken we regelmatig, via houten en moderne bruggen, de Sarca rivier over die in Alta Val Genova ontspringt.

Bij Spiazzo, net voor Tione, kun je ervoor kiezen, indien je dit wilt, de bergpas Daone te beklimmen. Ik laat deze letterlijk links liggen en vervolg met mijn gids de variant “dolce vita” via Preore naar Ragoli. Hier straalt een veld zonnebloemen ons tegemoet terwijl het fietspad overgaat in de secundaire weg langs pittoreske dorpjes richting Stenico. Waterval Rio Bianco zorgt voor verfrissing terwijl mijn oog naar het kasteel van Stenico gaat, een symbool van macht van de bisschoppen van Trento. In de 13e eeuw eigendom, zomerverblijf en zetel van de kapitein oftewel de ambtenaar verantwoordelijk voor het beheer van deze streek. Het kasteel is geopend voor publiek en er vinden tentoonstellingen plaats. Wij kiezen ervoor af te dalen naar Ponte Arche waar we zullen pauzeren want het is inmiddels middag en de magen knorren. Direct achter het thermale centrum ploffen we neer bij een bar voor een biertje en broodje.

Weer verder

De lucht betrekt als we weer opstappen en vanuit Ponte Arche de Giudicarie vallei inrijden. Ik kom vaak in deze weidse vallei en ik vind ‘m prachtig authentiek met de vele boerderijen, klein dorpjes en maisvelden. En Samuele laat mij een route zien die ik in al die jaren nog nooit heb ontdekt. Via kruip-door-sluip-door langs landerijen, een privé kasteel, schattige kalfjes klimmen we gestaag, met soms een enkele regendruppel, richting Passo Ballino (750 meter). Bij het gelijknamige dorpje vullen we opnieuw de drinkflessen en ik weet dat er nu een pittig klimmetje komt, immers dit gebied ligt als het ware in ‘mijn achtertuin’. Via groene weides vol bloemen rijden we een bos in waar we over een prachtig onverhard pad afdalen richting het azuurblauwe Tennomeer.

Artiesten en olijven

Aangekomen bij dit pareltje genieten we van een pauze aan het water waarna we door het nabijgelegen Canale di Tenno rijden. Dit dorpje behoort tot de mooiste dorpen van Italië en je zult je verbazen hoe alle huizen met elkaar zijn verbonden via portieken en gangen. Talrijke artiesten werken en verblijven hier en bij de ‘Casa degli Artisti’ zijn er fraaie werken te bewonderen.

Je kunt hier kiezen om over het asfalt richting Tenno af te dalen maar nu neem ik mijn gids op sleeptouw via een onverhard pad, daarna via het oude centrum van Tenno en wederom onverhard door velden met olijfbomen richting Volta di No. Inmiddels hebben we continu uitzicht op het Gardameer en proeven letterlijk en figuurlijk de mediterrane sfeer. Via mijn dorpje Cologna di Tenno vermijden we verder de hoofdweg en bij Varone (net na de gelijknamige waterval) rijden we via het vrijliggende fietspad rechtstreeks naar Riva en het Gardameer.

Na zo’n 80 kilometer en 900 hoogtemeters kijken we, tussen de palmbomen en oleanders, uit over het water. De shuttlebus zal ons terug naar Madonna di Campiglio brengen terwijl ik nageniet van deze prachtige route en unieke dag.

Meer info over DoGa

Alle informatie over de route, gps-gegevens, tips en meer, kun je hier teruglezen.

Informatie over fraai Val Rendena met Pinzolo en Madonna di Campiglio vind je hier.

Tekst en foto's: Sytske Maaijen