ZwitserlandWintersport in Wallis: moderne pistes en eeuwenoude dorpen

Vliegen op Zürich kost je anderhalf uur. Dan met de trein in het station dat direct aan de luchthaven zit, in de intercity richting Brig. Vandaag stappen we uit in Visp, een ritje van zo'n twee uur. Trein rijden in Zwitserland is sowieso geen straf. Zelfs in deze intercity die voornamelijk door de dalen zoeft voelt het alsof je in het EO-programma Rail Away zit. Het uitzicht over meren en op bergen blijft zichzelf verversen en verveelt eigelijk nooit. Zo is het nog eens een fijn begin van je wintersportvakantie! 

Het eeuwenoude Visperterminen

Omdat deze eerste dag al redelijk op is gegaan aan comfortabel reizen plakken we er nog een klein stukje aan. Vanaf het station pakken we de taxi naar het gehucht Visperterminen dat net boven Visp aan de berg geplakt lijkt. Net als veel kleine plaatsjes vecht het tegen 'de leegloop' en slaagt daar wonderwel in. De 1300 inwoners van het plaatsje blinken uit in gemeenschapszin. 

Als we uitstappen in Visperterminen worden we opgewacht door George Studer en zijn zus Marie-Mathilde. Beiden gekleed in plaatselijke klederdracht fungeren ze als vrijwillige gidsen die met trots hun geboorteplaats laten zien waar de eeuwenoude gebouwen de kern vormen.

Restauraties in Walis

Marie-Mathilde vertelt dat ze er in het dorp alles aan doen om de  gebouwen te restaureren en onderhouden. Dat is niet altijd even gemakkelijk omdat er vaak meerdere eigenaren van een pand zijn. Doordat er vroeger per woonlaag één familie leefde en het huis via overerving naar vele nabestaanden is gegaan, zijn er soms wel vijftig  personen betrokken bij een restauratie. Dat lijkt een bijna onmogelijke taak om die op éénzelfde lijn te krijgen maar stukje bij beetje lukt het ze toch. 

Tastbare geschiedenis 

Het dorp staat bekend om haar bloeiende verenigingsleven. Zo zijn er ruim tachtig verschillende clubs actief in het dorp. Dat varieert van voetbal en andere sporten tot bijvoorbeeld broodbak-clubs. Eén keer per jaar vormt Francois met zijn vrienden een team waarbij op traditionele wijze nog roggebrood wordt gebakken. Vroeger een must omdat het lang houdbaar was; nu is het deel van de geschiedenis van het dorp. 

En die geschiedenis is tastbaar als je door Virsperterminen loopt. Af en toe lijkt het bijna een openluchtmuseum, maar niets is minder waar. Het dorp is alive & kicking en zeker de moeite van een bezoekje waard.

Naar de gletsjer in Wallis

Vanuit Grimentz, onze uitvalsbasis voor onze wintersportvakantie, gaan we een lange sneeuwwandeling maken. Vroeg op dus. De Zinal Gletsjer is ons doel, om daar te genieten van een Zwitserse fondue. Ik kan me er nog niet zoveel van voorstellen, maar uitdagend klinkt het zeker. Bovendien lijkt het fijn om m'n niet al te fitte lichaam middels een flinke tocht door de sneeuw te laten wennen aan de hoogte en de inspanning voordat ik op de lange latten klim.

Sneeuwwandelen bij min tien

Bij het begin van het pad richting de gletsjer wachten Romain en Pascale op ons. De laatste is gecertificeerd berggids en kan ons richting de ijsmassa loodsen. Bovendien heeft ze voor iedereen sneeuwschoenen meegenomen. In mijn fantasie waren dat een soort tennisrackets die je onder je schoenen moest binden zodat je niet wegzakt in de sneeuw. In werkelijkheid zijn het kunststof constructies met vervaarlijke tanden waarmee je heel gemakkelijk tegen besneeuwde hellingen oploopt. Het is in alle vroegte tien graden onder nul en we zijn blij als we eindelijk gaan lopen en op die manier opwarmen.

Eeuwig ijs in Zwitserland

Onderweg horen we van alles over het gebied waar we doorheen lopen. Pascale is ook reddingswerker en ook die verhalen zijn fascinerend. Ondertussen lopen we langzaam maar gestaag door vers knerpende sneeuw in de meest schitterende valleien. Die er per kwartier weer anders uitzien doordat de zon langzaam opkomt. Na zo'n drie uur zien we in de verte de blauw-groene glans van het eeuwige ijs.

Voor ons ligt de Zinal Gletsjer grotendeels bedekt door een dikke laag sneeuw. Op zo’n 80 meter voor de ingang staat Pascale even stil bij een roze gemarkeerde steen. "Nog niet zo heel lang geleden", zegt ze enigszins droef, "kwam de gletsjer tot hier. Hij gaat hard achteruit…"

Kathedraal van ijs

In de enorme ijsmassa heeft zich een grot gevormd en binnen zie je een  indrukwekkende kathedraal van ijs. Het is fascinerend onder een dak van eeuwenoud bevroren water te staan. Een klein stroompje van smeltwater beweegt zich hier al naar beneden en zal uiteindelijk zich in het dal aan de Rhone toevoegen.

Fondue op de gletsjer in Wallis

Uit de rugzakken van Pascale en Romain worden alle ingrediënten voor de fondue getoverd. Terwijl ik al buiten adem ben van een flesje water en een fotocamera, hebben zij gasstelletjes, pannen, kaas, brood, wijn en wat al niet meer met zich mee gesleept. Als de kaas op temperatuur is gebracht duiken we erop af alsof we in geen dagen hebben gegeten. En misschien is het de tocht, de geleverde inspanning of de werkelijk schitterende locatie... maar ik heb nog nooit zo’n lekkere fondue gegeten! De laatste restantjes kaas worden uit de pannen geschraapt.

Plezier in de poedersneeuw

Als tenslotte iedereen zijn sneeuwschoenen weer heeft ondergebonden is het tijd voor de terugtocht. Het is tijd voor een beetje plezier in de poedersneeuw. Maak vooral je eigen sporen, krijgen we te horen. Zo wordt de weg terug onverwacht nog uitdagender als de heenreis. Ondanks de brede sneeuwschoenen zakken we weg in grote gaten die onder de sneeuw verborgen liggen. En glijden we op ons kont de steile helling af waar Pascale ons over heen leidt.

Inmiddels badend in de zon toont het Zinal-dal zich op haar mooist en je moet echt de tijd nemen om eens goed rond te kijken. Een aanrader dus zo'n sneeuwwandeling. Want naast de schitterende rustgevende omgeving hou je er ook nog eens een goed gevoel aan over.

Grimentz: eeuwenoude gemeenschap

Ook Grimentz is een hechte gemeenschap en wiens familie er al generaties woont mag zich deel van de bourgeoisie noemen. Een soort oervorm van de gemeenteraad. Vroeger werden hier beslissingen over grond, water en veeteelt genomen. Tegenwoordig is het een traditie met wortels in het heden. Eens per jaar komen alle leden (180) naar het huis van de Bourgeoisie om de speciale Vins de Glacier te drinken die in de kelder ligt opgeslagen. 

In de zomer kun je deze wijnkelder bezoeken en je de oorsprong van de wijn laten uitleggen. Het bijzondere proces zorgt ervoor dat er in de vaten nog wijn uit 1886 zit. Het is niet te koop, maar je kunt er wel van proeven.

Oversteken voor de moderne pistes

En dan is er eindelijk tijd om te skiën! Vanuit Hotel Alpina hoeven we slechts de straat over te steken om bij de kabelliften uit te komen. De grote gondel brengt ons rechtstreeks naar de pistes van de Sorebois. Een prachtig gebied rondom Zinal met veel sportieve routes en een groot free ride-gebied waarin je off piste kunt gaan, maar wel in een veilige omgeving.

Vanuit Grimentz kun je ook de Bendolla-eitjes nemen die je naar een iets meer familievriendelijk gebied brengen. Rondom de Becs-de-Bosson vind je veel blauwe en rode pistes, een sneeuwpark en air bag voor acrobaten in de dop. Op korte afstand van ons hotel hebben we dus zo'n 48 pistes voorhanden. En als dat niet genoeg is rij je met de gratis skibus zo naar de gebieden St. Luc/Chandolin en Vercorin. Gezamenlijk ruim 2000 kilometer fraai aangelegde ski-routes.

Kuifje in St. Luc

De laatste nacht brengen we door op een wel heel bijzondere plek. Hotel Weisshorn in St. Luc. Totaal geïsoleerd ligt het op 2337 meter hoogte. In de wintermaanden is het hotel alleen bereikbaar met een Snow Cat. Over dik besneeuwde paden klimt het bergvoertuig honderden meters omhoog. In Disneyland zou het een prima attractie zijn... 

Hotel Weisshorn stamt uit 1882 en wordt zo goed als mogelijk in de oude staat gehouden en onderhouden. Zowel in zomer als in winter is het een steeds populairdere bestemming. Leuk detail: de tekenaar van Kuifje, Hergé, heeft tijdens een verblijf in Weisshorn een aantal pagina’s getekend van de strip Kuifje in Tibet. Ongetwijfeld geïnspireerd door de omgeving van het hotel.

Verrassend Wallis

Na een ochtendwandeling rond het hotel is het tijd om weer terug te gaan naar de bewoonde wereld. De Snow Cat brengt ons naar het station van de Funiculair, de tandradbaan die ons rechtstreeks naar het dorp St. Luc brengt. Vanaf daar is het nog 40 minuten naar het treinstation van Sierre. 

Een wintervakantie kan zoals hier dus veel meer zijn dan skiën alleen. Natuurlijk heeft het Val D’Anniviers meer dan genoeg heerlijke ski- en snowboard-mogelijkheden, maar dankzij de kleinschaligheid van de Zwitserse dorpen kun je je op tal van andere manieren uitleven en (cultureel en sportief) laten verrassen.