OostenrijkZomer in Stubai, Tirol: paradijs voor wandelaars

Wij trokken onze wandelschoenen aan, namen een teug frisse berglucht en wandelden door het ansichtkaartwaardige landschap van het Stubai dal, een magisch stukje Tirol.  

Waarom moet je naar Stubai?

Weg van de drukte van de grote steden, op amper een uur vliegen, of een nachtje met de nachttrein, is het Stubai dal een oase van rust. Tegelijkertijd ben je in een half uurtje in het bruisende centrum van Innsbruck en nodigt de adembenemende omgeving en authentieke Alpencharme uit tot tal van activiteiten. Van ontspannen wandelingen tot uitdagende trektochten; de natuur lonkt naar je! En de mensen? Die zijn opvallend relaxt en aardig, dus die kun je er prima bij hebben.

Wandelen in Stubai

Stubai is door de indrukwekkende Stubaier Alpen een ideale bestemming voor wandelaars. Je kunt wandeltochten maken van verschillende moeilijkheidsgraden; van ontspannen wandelingen door pittoreske alpenweiden tot uitdagende hikes naar adembenemende bergtoppen.

Uitvalsbasis Neustift

Neustift is het belangrijkste dorp in Stubai en de perfecte uitvalsbasis voor een wandelvakantie in het indrukwekkende dal in Tirol. Wij verbleven in Hotel Burgstall (****), nog steeds een familiebedrijf en on-Oostenrijks Oostenrijks. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar het hotel is typisch Oostenrijks (inclusief flink bebloemde balkons) zonder de oubollige, stoffige uitstraling van de andere Oostenrijkse hotels die ik gewend ben.

Hotel Burgstall

Het hotel is sfeervol ingericht, met oog voor de historie van het familiebedrijf en er zijn leuke hoekjes gecreëerd, wat de gemeenschappelijke ruimtes veel gezelligheid geeft. De leuke bar heeft verschillende zitjes en het restaurant is geen eetzaal. Het eten is erg goed en veel: een saladebar, twee voorgerechten, een hoofdgerecht (kiezen bij het ontbijt) en een lekker dessert. Je krijgt bij elk gerecht ook nog eens een wijnadvies. ’s Ochtends bij het ontbijt krijgt je de spreuk van de dag. Ik heb er één onthouden: Kein vogel fliegt zu hoch, wenn er sich mit seinen eigenen Flügeln in die Höhe schwingt.

Wellness

En werkt het weer even niet mee? Dan kun je je hier prima vermaken in de rijk uitgeruste speelkamer, maar vooral in de wellness. Er is een zwembad, drie sauna’s, een stoomcabine en een fijne relax-ruimte. Helaas (of gelukkig) dwong het weer ons hier op onze eerste dag gebruik van te maken.

Stubai Super Card

Overnacht je in een van de aangesloten accommodaties, dan krijg je gratis de Stubai Super Card bij je overnachtingen. Wat een uitkomst! Met deze kaart op zak, hoef je nergens meer aan te denken. Ik hou van zorgeloos vakantievieren en dit was onze sleutel naar alles wat we deze trip wilden beleven.

Gratis entree

We stapten gratis in de kabelbanen naar bijvoorbeeld de Stubai-gletsjer en Schlick 2000. En we wandelden zonder gedoe het openbaar vervoer in om de gondels of andere dorpen te bereiken – we konden er zelfs mee op en neer naar Innsbruck. Wij gebruikten de kaart ook voor de zomer-rodelbaan bij Mieders, maar het is ook geldig voor zwembaden en bezienswaardigheden als het Heimatmuseum in Fulpmes. Kortom, de Stubai Super Card is een gratis alles-in-één pas die je geld en gedoe bespaart.

De Stubai Gletsjer

Onze eerste stop: de 3S Eisgratbahn-gondel (“Piep,” zei de Stubai Super Card gratis). Want dit wintersportparadijs is ook in de zomer een winterwonderland. De luxe lift (met leren zittingen) brengt je zonder te wiebelen (hij is windstabiel) via een middenstation naar de top.

3S Eisgratbahn-gondel

Als we nu meteen over de bestemming beginnen, doen we de weg ernaartoe te kort! De rit alleen al is een ervaring. Terwijl je naar bijna 3.000 meter hoogte zweeft, ontvouwt zich een steeds mooier wordend plaatje van een landschap met pieken en dalen die allebei een wedstrijdje ‘Kijk mij eens mooi zijn’ doen. De bergtoppen staan majestueus te wezen, de valleien liggen er weelderig bij en worden onderbroken door glinsterende beekjes en meertjes. Lang verhaal kort: het is gelijkspel.

Station Eisgrat

Stap op het eindpunt niet meteen in de volgende lift (Schaufeljochbahn), maar wandel bij station Eisgrat eerst nog even naar buiten. Om op de troon te zitten, om te schommelen of van de mammoetglijbaan te glijden, om koffie te drinken of om te plassen. Of voor een tussenwandeling natuurlijk. Want ook hier – op 2900 meter hoogte – is het al prachtig. We zagen overigens veel mensen de keuze maken om het stuk vanaf de vorige lift naar Eisgrat te wandelen. Die weg leidt je langs een prachtig meer.

Top of Tyrol

Maar wij gaan in één streep door naar de top. Naar bijna 3.000 meter hoogte. We pakken de trap en komen, met de handen op de knieën en hijgend als een dolle Border Collie-pup, aan op het uitzichtplatform Top of Tyrol, op een hoogte van 3.210 meter. Echt een aanrader om te doen als je in Stubai bent! Hier heb je een 360 graden uitzicht over de hele vallei. En op maar liefst 109 toppen van meer dan 3.000 meter. Ondanks dat het midden in de zomer is, kun je hier nog steeds genieten van een sneeuwwit landschap. Wij zijn er even stil van.

WildeWasserWeg

Terug bij het dalstation stappen we in de bus terug naar Neustift. Maar we stappen eerst uit bij Grawa Alm om te lunchen. We eten een Kaiserschmarrn en Tiroler gröstl onder luid gedonder van kletterend water en met een schitterend uitzicht op de dader: een immense waterval. Vanaf hier pakken we de benenwagen. We gaan de WildeWasserWeg wandelen. 

Rustige wandeling

De WildeWasserWeg is een traktatie voor wandel- en natuurliefhebbers. Ons doet het een beetje denken aan een sprookjeslandschap; door het bos met veel groen, kronkelende paadjes, maar naast een wilde rivier en (dankzij het weer) een mysterieuze mist die tegen de bergwanden aanschurkt.

De route

Deze trail is een van de meest geliefde wandelroutes in de regio. Niet zo gek, want hij is voor alle leeftijden heel goed te doen en je komt onderweg van alles tegen; het goed onderhouden pad van de WildeWasserweg slingert zich door het prachtige landschap van de Stubaier Alpen, continu vergezeld van het kolkende geluid van het wilde water.

Wandelaars

Je bent op de WildeWasserWeg niet de enige wandelaar; ook koeien en geiten wandelen over de paden. Gevaarlijk, want de omgeving nodigt uit om omhoog te kijken, maar de kans op een koeienvlaai op het pad is groot. Op borden worden we gewaarschuwd afstand te houden tot de dieren en wat te doen als je wordt aangevallen. Dus er lopen op dit moment naast mensen, koeien en geiten, ook twee angsthazen over de WildeWasserWeg. Maar dat mag de pret niet drukken, want de omgeving schotelt ons bij elke stap prachtige plaatjes voor. Genieten!

Tschangelair Alm

Helaas gooit het weer roet in het eten. Was de regen eerst nog verwaarloosbaar, aangekomen bij tussenstop Tschangelair Alm is het gestopt met zachtjes regenen. Vanaf hier kun je nog een mooie lus wandelen, maar wij besluiten de handdoek in de ring (lees: sauna van ons hotel) te gooien. Hier kun je bekijken wat we gemist hebben. 

Schlick 2000: heerlijk hiken

We gaan de bergen in voor een iets uitdagendere hike. In het dorp Fulpmes nemen we bij bergstation Schlick 2000 de Kreuzjochbahn naar 2.100 meter hoogte. Hier kijken we eerst even onze ogen uit richting bergketen Kalkkögel, oftewel: “De Dolomieten van Stubai”, zo wordt ons verteld. Dan beginnen we onze hike naar het uitzichtplatform ‘Gletscherblick’ en lopen door naar de Starkenburger Hütte, wat ook een start- of finishpunt is van de bekende Stubaier Höhenweg.

Start van de wandeling

De wandeling naar Gletscherblick begint in een sprookjesachtig landschap, omgeven door groen en bloemen. Terwijl we hoger klimmen, worden we beloond met een prachtig uitzicht op de omliggende bergen en valleien dat met elke stap spectaculairder wordt. De route is uitdagend, maar goed gemarkeerd en prima te doen. We lopen vanaf bergstation Kreuzjoch over een prachtig pad rustig stijgend en dalend richting Gletscherblick.

Uitzichtplatform Gletscherblick

Het laatste stukje naar Gletscherblick is steil, maar prima te doen. Bovendien maakt de beloning het ’t sowieso waard: de Stubaier Gletsjer in een reusachtig lijst, alsof het erin is geschilderd. Je ziet de reus van Stubaital: Zuckerhütl en zijn ‘kleine’ broertjes en zusjes: Sulzenauferner, Fernerstube, Grünauferner en Alpeiner Ferner. Tip: neem proviand mee en ga hier op de houten banken picknicken met het grandioze uitzicht over het berglandschap van Stubai.

Hike met uitzicht

Hoewel je de Starkenburger Hütte al kunt zien liggen, ben je nog wel zo’n twee uur aan het wandelen voor je de hut bereikt. Omdat ik hoogtevrees heb, was op dit laatste stuk mijn blik vooral op mijn voeten en de bergwand gericht, maar ik heb me door mijn wandelgezellen laten vertellen dat dit een wandeling met spectaculair uitzicht is. Om mezelf te trakteren heb ik af en toe even de pas ingehouden om er met de rug tegen de berg alsnog van te genieten.

Starkenburger Hütte

Een charmante hut waar een prettige sfeer heerst. Dat kan ook eigenlijk niet anders, want alle bezoekers hebben én net een prachtige wandeling of fietstocht gemaakt én zitten op het zonneterras heerlijk van het fenomenale uitzicht te genieten. Dit is de enige plek waar je alle zeven summits (bergtoppen) van het Stubailtal kunt zien. Als je alle zeven bergen beklimt, krijg je een cadeau van het toerisbureau. Maar minstens drie tochten kun je niet zonder gids ondernemen. Wij hadden voor dit tochtje al een gids. Echt een aanrader. Natuurlijk kun je zelf ook de bordjes volgen en kom je er heus wel. Maar een gids vertelt je onderweg alles over de omgeving. Ik heb nog nooit aan zoveel bloemetjes geroken als deze dag. En achter elk bloemetje zit een legende of verhaal. Net als achter elke bergtop.

Typisch Tirols

Hier, hoog op de berg, in niemandsland, eet je natuurlijk typisch Tirools. En dat is in Starkenbürger Hütte de spinazie dumpling met salade en de zogenaamde Tiroler graukäse, een sterke, zure kaas van koemelk, gemaakt in de Tiroolse Alpenvalleien. En wat drink je daarbij? Schnapps! “Twee,” zegt onze gids. “Eén voor het linkerbeen en één voor het rechterbeen.” Kijk, voor dit soort handige tips zou je dus al een gids moeten nemen.

Wandeling naar het dal

Er zijn meerdere opties voor de terugweg. Dezelfde weg terug, een lange wandeling naar Neustift in het dal of een rustige wandeling door het bos terug naar het middenstation. Wij kozen voor optie 3. Het was een lange tocht die volledig naar beneden voer, dat voelde ik op een gegeven moment wel de – protesterende – knietjes.

Het Stubaital staat bekend om zijn prachtige veelzijdige wandelroutes. En met de Stubai Super Card liggen ze gratis voor het oprapen. Wij hebben twee wandelingen gemaakt en zijn het eens: dit smaakt naar meer! Wij gaan dit dal verder verkennen.