FrankrijkE-biken in de Franse Alpen

We staan in de Aravis, een heerlijke regio in de Franse Alpen vlakbij het meer van Annecy. Het is stralend weer en we zijn klaar voor een e-bike toer. Dit keer rijden we onder begeleiding van Antoine, een lokale skileraar die in de zomer mountainbikegids is. Hij weet de weg en maakt ons snel wegwijs met de e-bikes. Hij kijkt mij aan en zegt: ’Spaarzaam rijden, dus niet te snel opschakelen naar turbo'. Ik ben negentig kilo en zal meer accu verbruiken bergop om het gewicht boven te krijgen. De lichte dames zijn in het voordeel. We zullen het zien.

Af en toe een stukje asfalt

De eerste kilometers gaan over een breed bospad en gedeeltelijk over smalle boeren landweggetjes. Af en toe een stukje asfalt, maar overwegend onverhard. We rijden van La Clusaz naar Le Grand Bornand, twee bekende skidorpjes die we nu eens in de zomer bezoeken. In Le Grand Bornand is het markt. Altijd gezellig om even een koffiepauze in te lassen en tussen de kraampjes met kaas, worst, lederwaren en allerlei lokale producten door te slenteren. 

Rustig omhoog

We rijden het dorp uit en stappen met bike en al in de gondel. Zo overbruggen we meteen het eerste hoogteverschil en kunnen we wat hoger op de berg met mooi uitzicht fietsen. Ons doel is de Col des Annes. De route slingert rustig omhoog en met een lichte ondersteuning is het prima trappen. Hartslag rond de 120 slagen per minuut en een tempo van 12 kilometer per uur. 

Wees niet te snel! 

Dan wordt het flink steiler, technisch eenvoudig maar nu moet er harder gewerkt worden. Ik schakel iets op met de ondersteuning en naar een lichter verzet. De bedoeling is dat je blijft rollen en niet gaat stampen op de pedalen. Hoe meer energie je levert, hoe meer de e-bike ondersteunt. De handigheid is om niet te snel te willen zijn.

Mooie afdaling

Na een heerlijke lunch op de col dalen we een klein stukje af over een single trail, slalommen tussen de koeien door, passeren allerlei skiliften en pisteboardjes en ronden het kleine bergmeer, aangelegd als depot voor de kunstsneeuw. Het uitzicht is schitterend met als hoogste punt de Pointe Percée met 2752 meter. Ik herken de steile zwarte afdalingen van het Massif de Balme aan de kant van La Clusaz. Afgelopen winter zijn mijn benen daar behoorlijk verzuurd. 

Nog een klim...

We rijden weer omhoog om uiteindelijk weer terug te komen in La Clusaz. Antoine weet nog een mooie single trail en met wat stuurmanskunst en geluk komen we heelhuids in het dal. We hebben inmiddels 65 kilometer gereden en er staat ons nog één klim te wachten van ongeveer acht kilometer. Mijn accu is behoorlijk aan zijn eind en levert niet meer alle power. Rustig aan dus en sparen.

Hometrainer op een Alpentrail...

Ik haal het net niet! Tweehonderd meter onder de top is de energievoorraad in de accu op en moet ik de zware e-bike zelf omhoog ploeteren. Dat valt niet mee, alsof je met een hometrainer op hoogpolig tapijt staat. Antoine staat me lachend met de dames op te wachten: ’Ik had je nog zo gezegd, spaarzaam rijden…’ 

Alleen nog bergaf...

De afdaling is de beloning van het klimmen. Gelukkig is het alleen maar bergaf en hoef ik me geen zorgen te maken. We passeren het Lac de Confins, het langlaufgebied van La Clusaz waar al vroeg in het seizoen een wereldbekerwedstrijd plaatsvindt. Er ligt een groot sneeuwdepot onder een folie te wachten op de winter. ‘Snowstorage’ noemen ze dat, voor het geval de eerste sneeuw uitblijft. Bijzonder dat er zoveel sneeuw bewaard kan blijven tijdens de zomermaanden. 

Moe én genoten! 

Het welverdiende biertje wacht ons op een terras in La Clusaz. Mijn eerste ervaring met een e-mountainbike zit erop en eerlijk gezegd: dit ga ik vaker doen. We hebben dik tachtig kilometer gereden met meer dan 1500 hoogtemeters. Uitgeput ben ik niet, maar wel lekker moe en heb kunnen genieten van de omgeving. Morgen weer een rondje.