ItaliëTips voor je vakantie in de Dolomieten
De Dolomieten kende ik eigenlijk alleen van de plaatjes. Steile rotswanden, ontelbaar veel pieken en een ruig en onherbergzaam landschap zover het oog strekt. Hoewel ‘bergen’ op onze vakantiebestemmingen in Frankrijk, Oostenrijk en het door ons geliefde Italië altijd een grote rol speelden, waren de Dolomieten in mijn hoofd alleen maar bestemd voor getrainde wandelaars. Totdat de fascinatie voor de Dolomieten te groot werd en we toch besloten de proef op de som te nemen. Het is er fantastisch, voor iedereen!
De Dolomieten was onze tussenstop voor onze short stay in Zuid-Tirol in de herfst. Als ik bergen zie, heb ik altijd een instant vakantiegevoel. Zodra op de snelweg de eerste bergtoppen opdoemen, denk ik: yes, nu begint de vakantie echt. De belofte van de eerste pieken van de Dolomieten? Dit verdient meer dan alleen een tussenstop, hier beleef je een veelzijdige, actieve en bijzondere vakantie.
- Mooie plaatjes schieten is een koud kunstje in de Dolomieten.
Val Badia in het hart van de Dolomieten
We kozen voor Val Badia als uitvalsbasis om de Dolomieten te ontdekken. Dit bergdal is met de auto goed aan te rijden. En het feest begint al op de Brennerpas. Ja zeker, het kan erg druk zijn. Met name in het hoogseizoen bij de tolpoorten. Maar buiten de vakantieperioden om is de snelwegpas zeer goed te doen. Vanaf de afrit Brixen is het nog een klein uur rijden. Een fraaie route waarop je meermaals wordt getrakteerd op prachtige uitzichten.Drie officiële talen in de Dolomieten
Het kan zijn dat je Bressanone naast Brixen op de borden ziet staan. In Zuid-Tirol, waar een groot deel van de Dolomieten liggen, worden drie officiële talen gesproken: Duits, Italiaans en Ladinisch. In een groot deel van Zuid-Tirol (Alto Adige in het Italiaans) wordt Duits gesproken. De verkeersborden geven de plaatsnamen in het Duits (Brixen) en Italiaans (Bressanone) aan.
Hoe is Zuid-Tirol ontstaan?
Tot het begin van de 20ste eeuw liep de grens tussen Oostenrijk en Italië dwars door de Dolomieten. Het Noorden behoorde tot het Oostenrijkse Tirol en het zuiden tot het Italiaanse Veneto. Aan het eind van de Eerste wereldoorlog werd Tirol in twee delen verdeeld. Italië werd hierdoor uitgebreid met Trentino, het Italiaanstalige deel van Tirol en Zuid-Tirol, het Duitstalige Tirol.
- Tijdens de wandeling passeren we meerdere berghutten.
Zuid-Tirol nu
De invloed van zowel Oostenrijk als Italië is in Zuid-Tirol goed te proeven. De keuken in de Dolomieten, en eigenlijk in heel Zuid-Tirol en Trentino, heeft een mix van Italiaanse verfijndheid en het boerse uit de Oostenrijkse keuken. Het is dan ook heel goed mogelijk om je diner te starten met vitello tonnato, daarna te genieten van een wiener schnitzel en af te sluiten met tiramisu en een espresso.
Startpunt: berghut Utia de Börz
Ons verblijf is de berghut Utia de Börz. Het ligt op iets meer dan 2.000 meter op de pas van de Würzjoch, ofwel de Passo del Erbe, aan het begin van het natuurpark Puez-Geissler. In dit natuurpark kun je talloze wandelingen, hikes en fietstochten maken. De hut wordt omgeven door alpenweiden en dennenbossen en het kijkt uit over het imposante bergmassief van de Sas de Pütia - Peitlerkofel.
- Uitzicht vanaf onze kamer in Ütia de Börz.
De Dolomieten op hun best
Ons voorgevoel voor deze berghut als uitvalsbasis wordt bij aankomst direct bevestigd. Het is echt zoals de foto's ons beloofden. Het terras en de meeste kamers kijken uit op de majestueuze pieken van de Dolomieten. Het eerste wat we doen is een kop echte Italiaanse koffie drinken op het terras, inchecken kan straks ook nog! We zijn er in het najaar. De bomen hebben prachtige herfstkleuren en de bergpieken steken schril en grijs af tegen dit kleurenpalet van moeder natuur.Zuid-Tirol in een berghut
In Utia de Börz hangt een mix van twee culturen. Het is echt een typisch Oostenrijkse berghut, maar met Italiaanse accenten. Bijzonder is dat een groot deel van de medewerkers het Ladin spreken. Een mooie mix van Duits en Italiaans, aangevuld met eigen woorden. Opvallend is dat ook de jongere generatie de taal nog met liefde spreekt.
- De Dolomieten worden ook wel de bleke bergen genoemd.
De oorsprong van de Dolomieten
De Dolomieten worden ook wel de bleke bergen genoemd. Miljoenen jaren geleden lag hier een oerzee. Wat wij nu zien als bergen was ooit koraalrif. Dit versteende rif bestaat voornamelijk uit kalksteen en heeft daardoor een opvallend lichte kleur.
- Al wandelend krijg je wisselende vergezichten voorgeschoteld.
Wandelen in de Dolomieten
Slapen gaat hier bijna vanzelf, want er is op deze hoogte geen kunstlicht en nauwelijks geluid. Daarom staan we nog voor zonsopkomst fluitend op om te gaan wandelen. Want ons is beloofd dat de zonsopkomst hier adembenemend is. Dat willen we dus niet missen. Achter de berghut loopt een makkelijk te bewandelen pad omhoog naar een kleinere hut. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de bergpieken met het hotel op de voorgrond.
- Zonsopkomst in de Dolomieten
Zonsopkomst in de bergen
De opkomende zon geeft een mooie warme gloed waardoor de omgeving telkens van kleur verschiet. Een mooi schouwspel. Maar zeker zo vroeg in de ochtend is het in het najaar best fris. We wandelen nog wat verder en terug in het hotel warmen we ons eerst op voordat we genieten van een uitgebreide lunch.
- De wandelpaden liggen er goed bij.
Hiken vanuit Val Badia
De volgende dag staat een langere tocht op het programma. Hiervoor hebben we de wandelschoenen ingepakt. Vanuit de berghut wandelen we een route langs de berg waar we op uit kijken: de Peitlerkofel of Sas de Pütia. Deze berg ligt verder af van de rest van de bergen. Waardoor het zeer fotogeniek is. Niet alleen de scherpe bergpieken, maar ook de weilanden en berghutten die de Peitlerkofel omringen maken dit gebied tot een van de mooiste en meest beklommen toppen van de Dolomieten in Val Badia.
- Het wandelpad voert over alpenweides en door dennenbossen.
Route rond de Kofel
De bekendste route is die rond de Kofel. Een ideaal startpunt van deze hike ligt pal voor de deur van onze berghut. En deze route is ook nog eens voor niet geoefenden prima te doen. Wij blij. Het pad is goed gemarkeerd. Een rugzak met versnaperingen is verstandig, maar ook onderweg zijn er eetgelegenheden in verschillende hutten. Het is een uurtje of vier tot vijf wandelen. En het blijft van begin tot eind een prachtige tocht. En de voldoening 's avonds in het restaurant is groot.
Dit smaakt naar meer!
Ook interessant voor jou
