NederlandThuis tijdens de coronacrisis, wat doen de RonReizen-bloggers? Wendelijn

Niet naar Rome, maar naar bureau

Ik zou me eigenlijk nu aan het voorbereiden zijn op Rome. Mijn geliefde Rome. Na een jaar ontwerpen, schrijven en organiseren stond het klaar: het leiderschapsprogramma voor managers en CEO’s dat ik met een tof Amsterdams bedrijf had gemaakt. Met de grote leiders uit de Romeinse oudheid als inspiratie, zouden zij ons door Rome leiden. Cicero, Caesar, Augustus, ook zij waren voorbereid. Ze zouden ons van de ene befaamde plek naar de andere leiden en het oude Rome doen herleven. Op het Forum Romanum, nabij het rostrum waar de Cicero’s van weleer het volk van Rome zo bezield toespraken, zouden we de gemaakte opdrachten bespreken en bediscussiëren wat we vandaag de dag precies qua leiderschap nog kunnen leren van weleer. Veel, kan ik je verklappen. 

Maar nu zit ik achter mijn bureau. Al wekenlang. Afgewisseld met mijn partner die ook zijn eigen bedrijf heeft. En we hebben onze 4-jarige Merel thuis. Maar hoezeer we het zelf nu ook lastig hebben, ik leef vooral mee met de stad waar ik zo van hou en die het nu zo zwaar heeft. De armoede die direct is ontstaan in Rome bij het verdwijnen van het toerisme is hartverscheurend. Van zovelen heb ik al gehoord dat ze werden ontslagen of enorme bedragen moeten terugbetalen voor gecancelde reizen. En dus failliet zijn gegaan. Mijn vriendin Ilaria, verhuurster van mijn meest favoriete appartement in Rome op het Largo dei Librari, is helaas ook niet meer in bedrijf. Mijn hart bloedt voor iedereen en het enige dat ik kan doen is zo nu en dan een pakketje sturen naar Ilaria om haar, en gevoelsmatig ook Rome, een hart onder de riem te steken.

Schrijven over filosofen

En om me bezig te houden met waar ik zo van hou, de oudheid en hoe dit nog steeds van waarde is voor ons, schrijf ik. De tentoonstelling over De Nederlandse Seintoestellen Fabriek die ik zou maken voor de gemeente Hilversum en zou openen op 2 juni, is voorlopig van de baan. Evenals de workshops ‘persoonlijke ontwikkeling en fitness in de oudheid’ voor een groot personal coaching bedrijf, die in de wacht staan. Gelukkig is er nog een bedrijfsgeschiedenis af te ronden en schrijf ik zo nu en dan (vaak met mijn dochtertje van vier achter me in de stoel een stukje over onze vrienden filosofen uit Rome. Want juist nu we zo worstelen glinstert hun wijsheid nog sterker. Het omgaan met persoonlijke ontwikkeling, of de genezing van de ziel zoals het destijds werd genoemd, was destijds zeer belangrijk. Logisch als je bedenkt dat de wereld destijds nog veel wispelturiger was dan nu. Deze persoonlijke ontwikkeling was de filosofie (φιλοσοφία, philosophia) letterlijk in het Grieks, 'liefhebber van wijsheid'. Want door kennis op te doen over het leven zou men eerder in staat zijn een gelukkig leven te leiden. Het zou leiden tot iets wat de Griekse Aristoteles al eeuwen eerder aanduidde met ‘burgervriendschap’. Elkaar steunen in de samenleving, elkaars vrienden willen zijn en niet ikke ikke ikke. Want alleen dat zou leiden tot een gezonde, gelukkige staat. Prachtig toch? 

Juist nu is dat iets waarvan ik hoop dat we dat kunnen laten zien in Nederland. Dat we niet alleen maar voor onszelf willen zorgen, maar ook andermans veiligheid en (financiële en mentale) geluk in ogenschouw willen nemen. Hoe moeilijk dat ook is in tijden van ‘crisis’. 

Crisis brengt groei

Wat dat betreft herinner ik mijzelf altijd graag aan het volgende. Wanneer we namelijk kijken naar de Griekse oorsprong van het woord crisis (krisis, van krinomai κρινομαι) zien we dat dit woord oorspronkelijk een bijna neutrale waarde had. Het verwees niet naar inherente paniek, neergang en ellende, maar het duidde juist op een moment van (onder)scheid en beslissingen nemen. Momenten waarop men juist voor ‘beter’ of verbetering kon gaan. Om het juiste te zien én te doen. Kortom, het maakte momenten van groei mogelijk. 

Daar hoop ik op!