NederlandThuis tijdens de coronacrisis. Wat doen de RonReizen-bloggers? Eva

Oost, west, thuis, best!

Poeh, dag hoeveel is het intussen? Ik ben intussen de tel kwijtgeraakt, en jij? Als freelance reisredacteur zag ik eind maart, begin april mijn mailbox volstromen. Niet met opdrachten, nee, dat niet. De ene na de andere afzegging. Geen persreizen, geen informatiebijeenkomsten, geen content aanleveren voor social media, print-titels of magazines.

Vrienden en kennissen klampen me aan. ‘Jij werkt(e) toch in de reisbranche? Hoe zit dat dan met die vouchers en hoe krijg ik dan mijn geld terug?’ Meer dan ze doorverwijzen naar de site en voorwaarden van de ANVR of de reisorganisatie kan ik ook niet.

De eerste tijd zonder opdrachten spendeerde ik met het opschonen van niet alleen mijn mailbox maar ook mijn fotoarchief. De bak met visitekaartjes volgde, evenals de ideeënlijst met nog te schrijven artikelen.

En tussen al die niet-betaalde volle dagen door nam ik een besluit. Dagelijks minimaal twee uur naar buiten. Wandelen of fietsen, maakt niet uit. Mijn woonplaats Breda (en omgeving) heeft genoeg te bieden. Een fietstocht langs de street art-kunstwerken van Blind Walls Gallery, dwalen door het eeuwenoude Mastbos, slenteren over de totaal verlaten Grote Markt, waar normaliter rond deze tijd van het jaar de volle terrassen domineren.

Ik ontdek nieuwe plekken in mijn stad. Dwaal af naar vroeger wanneer ik langs mijn oude school rijd of de plek waar ik mijn eerste kus kreeg. Niet eerder genoot ik zo van het voorjaar in eigen land. De geuren de kleuren. Oost, west, thuis best.