NederlandAl fietsend driehoekje Brabant ontdekken

Ze noemen het ook wel de Brabantse Sahara. Beetje overdreven, maar veel zand ligt er wel in de Loonse en Drunense Duinen; nergens in Europa schijnen op zo’n grote schaal (465 ha.) levende stuifzanden te vinden te zijn, die onder invloed van de wind steeds veranderen. Je kan er prachtig wandelen en fietsen, en dat wordt eveneens op grote schaal gedaan, merken we als we bij De Rustende Jager in Biezenmortel (tussen Tilburg en Den Bosch) de auto parkeren en op onze huurfiets stappen.

File-fietsen...

Het is er flink druk op deze zonnige zondag. Zodra we op pad zijn, merken we daar gelukkig niet zoveel meer van, al schijnt ‘filewandelen en -fietsen’ hier soms wel voor te komen. We doen met de klok mee een rondje om het nationale park heen, en stappen uiteraard af en toe af om door het zand te ploegen. Indrukwekkend, apart, mooi, wat moet je er verder van zeggen? Het fietst heerlijk door dennenbossen, langs heide, een ven, een klimduin. Uitspanningen voor een hapje en een drankje genoeg; daar is het vaak wel weer dringen geblazen.

Richting Helvoirt

Dan aan de noordkant gras- en hooilanden met akkers, boerderijen, weilanden en koeien, langs een kanaal en een recreatiegebied, de IJzeren Man bij Vught. Even later, als we er zo’n 35 kilometer op hebben zitten, buigen we van de route af naar Helvoirt.

Fietsen met Van Gogh

Dit vanwege Vincent van Gogh. Die is hier diverse keren geweest: zijn ouders, broers en zussen huisden tussen 1871 en 1875 in de pastorie en ook veel andere familieleden woonden in Helvoirt. Dat wordt uitgebuit: er is een mooie fietsroute uitgezet in de omgeving, van een kilometer of 20, maar je kan ook in het dorp langs de monumenten lopen (de pastorie, de oude hervormde kerk en het graf van oom Johannes), plus langs de graven van zijn tantes Doortje en Antje en hun huis. Het is net zo indrukwekkend als het klinkt.

Terug naar De Rustende Jager

De volgende dag fietsen we nog een stukje meer naar het zuidoosten, naar de Kampinase Heide. Ook nog nooit geweest, ook nooit geweten dat het zo prachtig is. Bossen met manshoge varens, heide, vennen, beken. Zowat geen kip te bekennen; het is maandag. Wel een hert: hij blijft keurig staan - tot we de camera pakken uiteraard. Aansluitend gaan we door de Oisterwijkse Bossen en Vennen, en via het gezellige Oisterwijk en Udenhout weer naar de Rustende Jager om de fietsen in te leveren.

Stil van Kamp Vught

Er rest ons nog één ‘must’, geen leuke - wel een indrukwekkende. Het Nationaal Monument Kamp Vught, het SS-concentratiekamp dat de Duitse bezetters vanaf 1942 bouwden; toen de eerste gevangenen aankwamen begin 1943 moesten ze het zelf afbouwen. In totaal werden er circa 32.000 mensen voor korte of langere tijd gevangen gezet, tot het in september 1944 (na Dolle Dinsdag) werd ontmanteld. Ook de schoolklas met kinderen die er tegelijk met ons is, wordt er heel stil van.