MexicoGuanajuato: provincie vol cultuur en historie (2)

Op weg naar de hoofdstad Guanajuato valt het weidse en ruime landschap op. Het doet western-achtig aan; vaalgroen en lichtbruin met donkerbruine lage begroeing die bestaat uit struiken, boompjes en cactussen. En met de bergketens op de achtergrond had het Bob Ross doen smullen. Veeteelt of landbouw zie je nauwelijks. Industrie blijkt er wel te zijn. Er wordt me verteld dat meer dan 100 Japanse bedrijven zich in de provincie hebben gevestigd, waarvan 80 procent auto-onderdelen fabriceert. 

Kleurrijke hoofdstad

Als je onderweg op een dorp of stadje aanrijdt oogt het op het eerste gezicht rommelig. Uiteindelijk blijkt het vaak simpelweg uit blokken te zijn opgebouwd die het stadsplan heel overzichtelijk maken. En iedereen verkoopt wel wat, vanuit een winkeltje, maar meer nog vanuit huis of gewoon op straat. Ook zie je heel veel kinderen met waar lopen te leuren. Dan blijkt de hoofdstad van de provincie duidelijk de uitzondering op de regel. Door het heuvelachtige terrein is de stad totaal anders dan alle andere. Hier geen blokken, maar kriskras op elkaar gestapelde kleurrijke huizen, vooral in het centrum gebouwd op of gebruik makend van de eeuwenoude funderingen en muren. 

Historie en werelderfgoed

Ook hier is het historische besef weer groot, als je je realsieert dat dit de eerste stad is die werd ingenomen door de vrijheidsbeweging van priester Miguel Hidalgo en het hele oude centrum werelderfgoed is. In de hoofdstad draait het overigens om zilver. Nog steeds zijn er 37 mijnen actief! Neem daarom een kijkje in Museum Valenciana, dat bovenop zo’n actieve mijn ligt. Terwijl jij je laat voorlichten over de mijnindustrie wordt er 530 meter onder je nog zilver gewonnen. En geniet op de terugweg naar het centrum van de mooie uitzichten over de stad. Oh ja, en de kerk in de wijk Valenciana - Templo de San Cayetano - is werelderfgoed… 

Binnenstad vol vertier

Dankzij de mijnindustrie liggen er rond het centrum kilometers lange tunnels onder de grond. Die worden nu door het verkeer gebruikt om van en naar het centrum te komen. Dat historische decor levert prachtige plaatjes op, met soms 17de, 18de en 19de eeuwse gebouwen zij aan zij. Klim de trap op bij de universiteit en kijk uit over de stad. Bezoek het mummiemuseum, met honderden mummies gevonden in de regio. Slenter ook hier weer door de heerlijke binnenstad en laat je vermaken door tal van mariachi-orkestjes, jongleurs en meer. Bedelaartjes zie je ook. Zoals een jochie van een jaar of vier, vijf die met een emmertje vol snoepgoed langs de banken van een parkje loopt. Hij heeft een arm onder z’n t-shirt verstopt zodat het moet lijken of hij gehandicapt is. Maar als het emmertje hem te zwaar wordt wisselt hij en plein public zonder schroom de boel om…

De schoenen van León

León is m’n laatste stop. Een behoorlijke stad met zo’n 1,2 miljoen inwoners. Ik meldde het al eerder: schoenen en leer is waar het in deze stad om draait. Even terug in de tijd: in 1608 vestigde zich hier de eerste schoenmaker! Daarvoor was het voornamelijk veeteelt waarbij het vlees  de provincie in ging en het leer gebruikt werd om zakken te maken voor de mijnen. Toen in 1838 de eerste machines hun intrede deden, brak de zilveren eeuw aan voor de schoenmakers. De Tweede Wereldoorlog bracht nog meer fortuin, want hier werden de schoenen gemaakt voor het leger van de VS. Inmiddels wordt er in León iedere drie maanden een nieuwe schoenenlijn gepresenteerd. Die pas na die drie maanden het land doorgaat, dus wil je er helemaal up to date bijlopen dan moet je in die presentatieperiode eerst naar León…

Leren over leer

Als je de kans krijgt, bezoek dan een leerverwerkingsfabriekje aan de rand van de stad. Hier beleef je het hele proces van de huiden die binnenkomen, worden ontdaan van haar en vlees en via een uitputtend proces in grote trommels met chemicaliën worden omgetoverd tot het uiteindelijke product dat gebruikt wordt voor talloze doeleinden. Ook nam ik een kijkje in schoenenatelier Amareto. Oh, wat mooi, handgemaakte schoenen. Een proces van acht weken maar liefst, van ontwerp, mal, patroonontwerp, het uitsnijden en naaien. Maar mooi! 

Eten op straat

Wil je lekker eten en drinken, dan doe je dat in León op en aan de straat. Kijk bijvoorbeeld of je Cebadina kunt krijgen, hét drankje van León. Een verfrissende fruitdrank met wel twaalf verse ingredienten. 100% natuurlijk en eigenlijk alleen verkrijgbaar in het oude centrum. De originele dan. Zie je het wel buiten centrum kun je je afvragen of het wel de echte is…

Illegaal drankje

Gids Carlos ziet plotseling op een schoobord bij een restaurantje een aanbeveling voor Pulque staan. Ogenblikkelijk duikt hij naar binnen, want dit moeten we proeven. Eigenlijk een illegaal drankje dat wat wegheeft van mezcal en tequilla. Het zit ook niet in flessen, maar de eigenaar heeft het zelf gebrouwen en in zo’n grote watertank gedaan die je op kantoren ziet. We nippen aan het sterke goedje, dat verrassend zacht blijkt! 

Hot Hot Hot!

En dan eten we nog een broodje Guacamayas. Het is gevuld met sla, varkensvlees, avocado en een superhete rode saus. Niet voor doetjes, tenzij je de saus weglaat. Ook proef ik Gaspacho. Maar niet zoals we die uit Spanje kennen. Hier is het een grote plastic beker vol met mango, ui, kaas, azijn, kruiden... Voor ons een maaltijd, voor de Mexicaan een snack die ze al wandelend naar binnen werken. 

Catacomben...

Bezoek tot slot naast diverse bijzondere kerken, de gigantische tempel Templo Expliatorio in de oude stad. Hier vind je een voor velen onbekende bezienswaardigheid: catacomben met de resten van 2823 overledenen  van de veelal gegoede burgerij. Ooit gebouwd als versteviging voor de er bovenop rustende enorme tempel, is het een wirwar aan nauwe, lange, donkere gangetjes vol met kleine vierkante hokjes in de wanden die als graven dienen, steeds dieper onder de grond. Claustrofobisch? Niet doen. 

Must see

En zo besluit ik jammergenoeg m’n tocht door de provincie Guanajuato. Ik denk dat ik nog niet een kwart van alles heb gezien en beleefd, maar nu al verlang ik weer terug naar die gemoedelijke en vriendelijk sfeer, de leuke restaurants en fijne hotelletjes, de prachtige kunst en cultuur en de historie die de provincie tot een must see maken!