DuitslandVaarreisje langs de Rijn

Zou het liedje ooit uit mijn hoofd gaan? ‘Jaaaaa, zo’n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn!’ Het liedje van Louis Davids uit 1906 speelt door mijn hoofd sinds ik hoorde dat ik mocht aanmonsteren op de MS Inspire van Viva Cruises, voor een vijfdaags reisje over de Rijn, van Düsseldorf naar Mainz en weer terug. En echt, zo’n boottochtje stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Ik ben nu eenmaal gek op rivieren. 

Kast van een hut! 

Wat een kast! En dan bedoel ik niet het schip, maar echt de kast. We hebben een hut met een inloopkast van zeker twee bij twee meter. Die krijgen we lang niet gevuld. Er staat ook een strijkplank, plus een strijkijzer - wat denken ze wel niet! Badjassen met bijpassende slippers. Een zithoek. Koelkastje (gevuld). Nespresso-apparaat. Inloopdouche. En een enorm bed.

(Bijna) alles inbegrepen

Wij hebben een van de mastersuites, van zo’n 30 m2. Er zijn ook nog loft-suites die over twee verdiepingen gaan. Maar ook kleinere hutten van 16 m2, met een raam dat niet open kan. Wel met evenveel luxe verder. Alles is inbegrepen aan boord, ook de ‘gewone’ drankjes als wijn en bier en bepaalde longdrinks; als je een aparte cocktail of sterke drank wenst, moet je dat bijbetalen. En de maaltijden (lunch en diner drie gangen) zijn klasse.

Mooie 'schuit' voor een riviercruise

‘2014’ staat op de bronzen klokken van de MS Inspire. Toen is ze in de vaart genomen. Even de cijfertjes: 135 meter lang, 11,45 meter breed, 71 cabines en 42 man personeel dat zich het vuur uit de schoenen loopt voor je. Origineel bedoeld om Amerikaanse toeristen (vandaar die kast) een week (of langer) te verwennen, maar omdat die nu niet mogen komen zijn er sinds eind juni kortere tripjes voor een heel ander, jonger en Europees, publiek. 

Looproutes en afstand houden

Dan moeten we het hebben over corona en de maatregelen daartegen. Zoals: iedere dag wordt je temperatuur gemeten. Als je door het schip loopt, moet je een mondkapje op; als je zit en tijdens het eten mag het af. De gemeenschappelijke toiletten zijn dicht (je moet gewoon naar je eigen hut) en op de vloer is een looproute uitgezet. Er zijn geen buffetten, maar het eten wordt geserveerd aan tafel. Handen desinfecteren voor het eten en verder regelmatig wassen. En of je afstand wil houden, uiteraard. Het is in de praktijk goed te doen.

Hoe vaart het? 

Zeker in het Ruhrgebied, de eerste uren na de afvaart (püncktlich om 17.00 uur) in Düsseldorf, is er veel vrachtverkeer op het water. We halen rechts en links een boot in, er komt ons er eentje tegemoet; af en toe denk je: als dat maar goed gaat! Maar het gaat steeds goed. De Rijn kronkelt nogal, we hebben dan weer de buitenbocht, dan weer de binnenbocht. De boot schommelt praktisch niet en de omgeving is verbazingwekkend groen. 

'Kijk wat drijft daar in de Rijn, Rijn, Rijn'

In 1973 zong Adèle Bloemendaal een satirische variant op het lied van Louis Davids. Ging over de vervuiling en dode vissen die bij Lobith ons land binnen kwamen. Inmiddels is de Rijn geen ‘gifrivier’ meer. Er wordt zelfs op forel en zalm gevist. Zeker in het Ruhrgebied staan veel fabrieken langs de kant, maar die zien er regelmatig werkeloos uit. En andere bedrijven hebben noodgedwongen aanpassingen gedaan.

Romantische lichtjes

We blijven zo lang mogelijk aan dek, willen niks missen. Wat is er na de volgende bocht? Maar moe duiken we ons bed in, met de gordijnen open, zodat we heel romantisch de lichtjes van Keulen voorbij zien komen. Als we de volgende ochtend weer wakker worden, ligt de MS Inspire in Andernach. 

Rozig naar bed...

We brengen een bezoek aan de (volgens het Guinness Book of Records) hoogste koudwatergeiser ter wereld. Afhankelijk van de wind spuit die om de twee uur tot zestig meter hoog. Na weer een stukje varen gaan we om vijf uur ’s middags in Boppard van boord voor een wijnproeverij annex stadswandeling: bij zes bijzondere punten in de stad krijgen we uitleg en een wijntje te proeven; de gids tovert die steeds uit een bolderkar. We duiken rozig het bed in.

De Loreley!

We zetten de wekker voor de volgende ochtend om kwart voor zeven: even later zullen we langs de beroemde Loreley komen en die willen we niet missen. De Loreley is een indrukwekkende rots van 132 meter hoog, in een bocht waar de Rijn op zijn smalst en diepst is, wat nogal veel turbulentie geeft. Volgens de legende huisde er ooit een waternimf op de rots, die met haar gezang schippers betoverde waardoor hun schepen te pletter sloegen. Ergens moet een beeldje van de nimf staan, maar dat ontdekken we niet. 

Afwisselende uitzichten

Na de Lorely volgen de kasteeltjes en wijngaarden elkaar snel op. De rivier is dan weer heel breed, dan weer smal. We zien kleine dorpjes met vakwerkhuizen en grotere steden, heuvels, wijngaarden en kastelen - het is prachtig. Aan het begin van de middag legt de MS Inspire aan in Mainz. De kade is een beetje een domper: erg lelijk. Maar als we de stad inlopen, blijkt er een bijzonder leuk centrum te zijn, met mooie pleinen; je kan er ook heel goed winkelen. 

Aan de zwier

Mainz is ons verste punt. Na weer twee uurtjes varen richting Düsseldorf komen we die avond in Rüdesheim. Dat stadje heeft als slogan ‘144 meter joie de vivre’. Dat slaat op de Drosselgasse, een smalle straat met de ene na de andere wijnkelder en taveerne. Het is zaterdagavond en best druk, maar we kunnen ons goed een weg banen. Ben benieuwd hoe het hier is zonder een wereldwijd rondwarend virus.

Een kabelbaan en protesterende boeren

De volgende ochtend vertrekt het schip vroeg, en nadat we nogmaals de Loreley zijn gepasseerd, zijn we al rond half 10 in Koblenz. En Koblenz op zondagochtend, dat bruist niet echt. We gaan eerst maar met de kabelbaan over de Rijn heen naar Fort Ehrenbreitstein, een enorme burcht. Bij terugkomst blijkt Koblenz wakker te zijn: er worden terrasjes opgezet en gevuld, toeristen en bewoners slenteren door de straten en over de pleinen. Bij de Deutsches Eck, waar de Moezel in de Rijn stroomt en waar een megalomaan beeld van keizer Wilhelm I staat, protesteren boeren met tractoren; ook hier zijn ze het niet eens met het beleid.

Lol met petit fours

Stipt om 13 uur vaart de MS Inspire weer weg. De vaart zit erin: stroomafwaarts kan het schip wel 30 kilometer per uur halen. Op het dek genieten we van het uitzicht. Of we spiegeleieren willen, of een hamburger? De obers die zoals iedere middag om 4 uur rond gaan met koffie en taartjes, hebben de grootste lol. De hamburgers zijn twee kokosmakronen met pindakaas ertussen, de spiegeleieren een halve perzik met twee rolletjes van biscuitdeeg. 

Plezier van de Rijn

We blijven lekker op het dek hangen. Het is grappig: overal zie je mensen plezier hebben van de Rijn. Ze wandelen er langs, joggen, fietsen, kamperen, vissen, zitten, stoken een vuurtje. Op het water roeiboten, speedboten, jetski’s, kano’s, vissers. En zo komen we dan weer aan in Düsseldorf en komt er een einde aan onze riviercruise. Nog een chic afscheidsdiner, een laatste nacht aan boord en een ontbijt, dan moeten we weer naar huis, helaas. Oké, we zingen het nog één keer: ‘Jaaaaa, dat is toch reuze fijn, fijn, fijn…’.