NederlandRondje dóór de kerk...

Veiligheid voorop: je moet een tijdslot reserveren en per half uur mogen niet meer dan 30 mensen tegelijk aanwezig zijn. Dus je hebt alle ruimte om rustig rond te wandelen; de kerk heeft een oppervlak van 3000 vierkante meter en de kans dat je elkaar in de weg loopt, is niet erg groot.  

Langzaam kom je onder invloed van de sfeer. Het is vreemd, die rust en stilte in de hoge ruime, het licht dat door het glas-in-lood valt; het doet me denken aan oude schilderijen van kerkinterieurs.

Geen uitleg bij expositie

Het is wel gek: er zijn geen bordjes met uitleg bij de werken, er is geen audio-tour. De bedoeling is dat je eerst zelf kijkt en gaat nadenken. Dat is nog best wel lastig. Op de grond liggen lage platte bakken met wat water en brokstukken. Even verderop grote wandtapijten. Een stellage met een groot doek. Op de grond een rij massieve blokken met resten gekleurd papier. Ook klinken er gedichten uit een luidspreker. 

Zonder hoofd en afgehakte hand

In een kapel staat een beeld, deels van was, onthoofd, hand ligt er afgehakt bij. Ja, hier kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar geen idee of het bij de tentoonstelling hoort, zo anders van sfeer is het. In het krantje met uitleg dat we na afloop bij de uitgang krijgen, lezen we er niets over. 

Geharrewar gebruikt in expositie

Wel lezen we dat de kunstenares zich heeft verdiept in de Beeldenstorm in 1566 én in het recente geharrewar rondom de plaatsing van een rood glas-in-loodvenster; vanwege restauratie van de Heilig GrafKapel is dat overigens alleen van buiten te zien. Zito Lema gebruikte de briefwisseling over dat raam voor een van de wandtapijten; en onder meer oude bouwtekeningen van de kerk voor de installaties. 

Genoeg te bekijken in de Oude Kerk

Maar we gaan natuurlijk niet alles verklappen, u moet zelf gaan nadenken. En als u er niets aan vindt, is er nog genoeg ander moois te bekijken: het plafond, het houtsnijwerk van de kerkbanken, de grafstenen. Dat van Saskia van Uylenburgh, de vrouw van Rembrandt, vinden we helaas niet. Er wordt gezegd dat elk jaar op 9 maart de zon om precies acht over half negen ’s morgens op haar graf valt - moeten we dan maar een keertje voor terug.

Ook kunst buiten

We doen ook nog een rondje buiten rond de Oude Kerk. De toren wordt momenteel gerestaureerd en staat in de steigers, maar op de bouwhekken wordt een en ander uitgelegd. Ook is er een kunstwerk te zien van de Berlijnse kunstenaar Dennis Rudolph; als je een app download en je telefoon of tablet erop richt, komt het tot leven. We bewonderen het rode raam, het beeldje Belle dat Els Rijerse in 2007 maakte als eerbetoon aan alle sekswerkers, en de Borstplaat, die sinds 1993 in het plaveisel ligt: een koperen tegel met twee borsten en een hand. 

En dan hebben we genoeg cultuur gehad. We wandelen tevreden over ons uitje in eigen stad weer rustig naar huis.