DuitslandFietsen met Bert langs de Romantische Rijn

Ik heb het in Keulen horen donderen! Een denderend geraas hamert op onze trommelvliezen. Het is echter niet afkomstig van onweer, alhoewel de hemel zwart is en er wat nattigheid valt, maar van een trein die pal naast ons op de stalen kolos over de Rijn met de naam Hohenzollernbrücke bonkt. Het vlechtwerk van het metalen afscheidingwerk tussen het fietspad en de trein is gevuld met miljoenen liefdessloten. Je hangt een slot met beide namen erop, gooit de sleutels in de Rijn en het zit goed met de relatie: in tijden van lief en leed.

Zicht op de Keulse Dom

De man te paard aan de overzijde van de brug is niemand minder dan keizer Wilhelm 1, de eerste en op een na laatste Keizer van het herenigde Duitsland in 1871. Vanaf de overzijde lijkt de massieve maar sierlijke steenklomp van de Dom ons toe te kijken. De bouw duurde maar liefst 632 jaar, maar er staat dan ook wat. Niet alleen status en schoonheid, maar vooral stabiel. Tijdens de bombardementen In de Tweede Wereldoorlog ging 96% van het centrum van Keulen tegen de vlakte. Ondanks veertien treffers bleef het godshuis fier overeind tussen de puinhopen.

Veel mooi-weer-fietsers langs de Rijn

De lucht trekt op en de zon laat haar gezicht zijn. Bij mooi weer krijgen meer fietsers het idee om langs de Rijn te fietsen en plaats te nemen in een Biergarten. Een populair drankje is een Radler: citroenlimonade opgeschuimd met wat bier. Het fietspontje over de het zijriviertje de Sieg is nog een echte, ouderwetse gierpont zonder motor. De waterstroom en de boom van de schipper brengen het vaartuig aan de overkant. Naast het pontje is het veerhuis met groot terras. In vroeger tijden zat de pontjesbaas hier te drinken, tot zich nieuwe klanten aandienden. 

Bonn aantikken...

Aan de overkant van de Rijn ligt Bonn. Deze stad was van 1949 tot 1999 hoofdstad van de Bondsrepubliek Duitsland, maar na de hereniging van beide Duitslanden trok de regering naar Berlijn. Bonn vreesde een leegloop, maar er kwam nieuwe werkgelegenheid. Bovendien bleven 8.000 van de 18.000 ambtenaren. Graffiti van de markante van kop van Ludwig van Beethoven op een muur langs de Rijn herinnert ons eraan dat de beroemde componist van Vlaamse afkomst in Bonn het eerste levenslicht zag.

Zevengebergte: voormalige vulkanen

Ooit rommelde het langs de Rijn. De roodgloeiende lava stroomde vanuit de kraters naar beneden, want het Zevengebergte is van vulkanische oorsprong. De kegels van de vulkanen steken nog boven de Rijn uit. De bekendste top is de Drachenfels (Drakenrots). Schrik niet, want de vulkaan spuugt al miljoenen jaren geen vuur meer. 

Kastelen en forten langs de Rijn

Veel kastelen langs de Rijn - op deze route vind je er al zo'n zestig! - zijn robuuste verdedigingswerken, maar Schloss Drachenburg lijkt er meer voor de sier. De riante villa is dan ook pas uit de 19e eeuw. Het is een flinke klim om naar boven te fietsen, maar het stokoude tandradbaantje is een aardig alternatief: terug in de tijd. Soms voert de route ons even van de Rijn weg. Achter een oude stadspoort staan we ineens midden in een decor dat uitstekend zou passen in een nostalgische film, zoals het marktplein van Erpel met de terrasstoeltjes. 

De Rijn als verdedigingslinie

De Rijn was vaak een verdediginglinie. Ooit vormde de rivier al de noordgrens van het Romeinse Rijk. In september 1944 probeerden de geallieerden met de moed der wanhoop de brug bij Arnhem in te nemen, maar operatie Market Garden mislukte catastrofaal. Op 7 maart 1945 viel de beschadigde spoorbrug bij Remagen wel in Amerikaanse handen. Tien dagen later zakte de brug alsnog de Rijn in. Er waren inmiddels al voldoende Amerikaanse troepen aan de overkant. Een pontonbrug was snel gelegd. Het veroveren van deze brug wordt gezien als de definitieve inleiding naar het einde van het tijdperk Hitler. De brug is nooit meer hersteld, maar de restanten op de oevers staan nog overeind.

Moezel en Rijn komen samen 

Bij Koblenz stromen de Moezel en de Rijn samen. Geflankeerd door een bombastisch monument van natuurlijk niemand minder dan keizer Wilhelm I. Aan de overzijde van de Rijn lijkt Fort Ehrenbreitstein dreigend op ons neer te kijken. Ehrenbreitstein is een van de grootste nog bestaande vestingssystemen uit de 19e eeuw in Europa. Niemand heeft het ooit gedurfd om dit Pruisische bolwerk aan te vallen. Een kabelbaan brengt ons met fiets en al over de Rijn naar boven.

Wijn en ham langs de Rijn

Na Koblenz vernauwt het dal zich. Ook het water krijgt minder ruimte en gaat sneller stromen. Vanaf de oever horen we het gepuf van volgeladen schepen die zich stroomopwaarts bewegen. Het is nog ochtend. De zon doet pogingen om door de dichte laag nevel boven de Rijn te priemen. Het levert een fotogeniek schouwspel op. Ondertussen wachten de druiven tegen de hellingen op hun zonnestralen om te rijpen. Bij Boppard lijkt het eindelijk te lukken. Bopparder Hamm staat op de muur tussen de wijnranken. Die onthouden we. Boppard is een van de vele romantische wijnstadjes langs de Rijn. De Bopparder Hamm stelt niet teleur. 

De rivier vraagt stuurmanskunst

Vanaf het fietspad langs de oever volgen we de steeds grilliger Rijn. Het vergt wat stuurmanskunst voor de schippers achter het roer op de schepen. Voor ons zijn de vele bochten fraai, maar voor de roerganger is het voortdurend opletten, want voor je het weet strandt het schip op een zandbank. Nog linker zijn de rotsen in de Rijn.

De beroemde Lorelei-rots

Het gevaarlijkste punt is de scherpe bocht om de Lorelei-rots. De Rijn versmalt zich hier tot slechts 113 meter, maar is wel 25 meter diep. Door de gluiperige stromingen is hier menig schip vergaan. Volgens de sage zat hier een schone maagd op de rots. Zij kamde zingend met een gouden kam haar weelderige haarbos en leidde hier de aandacht van menige schipper af. Niemand minder dan Heinrich Heine heeft hier een vaak bezongen gedicht op gemaakt. 

Mooie afsluiter in Rüdesheim

De Rijn kent veel pareltjes, maar Rüdesheim slaat alles. Hoog boven het steegje de Drosselgasse met de rij aan Weinstubes en de wijnranken op de helling toornt het Niederwalddenkmal. Het monument is 38 meter hoog en herinnert aan de tijd van alweer keizer Wilhelm 1 toen Duitsland een werd en Frankrijk wist te verslaan. Flaneren door het operetteachtige Rüdesheim zelf beneden aan de Rijn is een climax op het einde van onze fietstocht.