MarokkoMarrakesh: sprookje in de woestijn

Op het Djemaa el Fna gebeurt het. Het centrale plein van Marrakesh is altijd hectisch, met af en aan rijdende brommertjes, restauranthouders die je naar binnen willen trekken en henna-dames die geen genoegen nemen met ‘nee’. Handelaren komen hier om bij te tanken en geld te verdienen. Zo was het duizend jaar geleden en zo is het vandaag nog steeds. Het is een grote drukke stad, maar gek genoeg doet die heel dorps aan. Juist dat maakt het hier zo bijzonder. Iedereen lijkt elkaar te kennen, groet elkaar en maakt praatjes bij een kopje thee. Buren wisselen lekkere hapjes uit en de rondstruinende katten worden door de hele straat van brokjes voorzien. Wie hier op bezoek komt kan zonder problemen een tijdje met die oosterse gastvrijheid meedraaien. De nomadische tijd is allang voorbij, maar dat merk je nauwelijks. 

Verdwaalstraatjes

Ja, het is druk, maar zelfs in de oude binnenstad is stilte binnen handbereik. Je slaat een paar hoeken om en opeens kun je een speld horen vallen. De medina is een wirwar van kleine straatjes gevuld met dik-bemuurde huizen. Dat houdt de warmte én de herrie buiten. Je wandelt hier heel ontspannen tussen de gesluierde vrouwen, spelen kinderen en voorbij fietsende mannetjes. Het is nogal een doolhof, dus schrik niet als je verdwaalt. Dat is leuker dan je misschien zou denken. Je komt zomaar op schattige pleintjes of in privétuintjes terecht die je anders nooit had kunnen vinden. Mocht je echt vast lopen dan wijzen de bewoners je wel weer de goede kant op. 

Slapen als een prinses

Wie als prinses Yasmina in de medina wil slapen kiest voor een riad, een sprookjesachtig huis met ruime binnenplaats. Er zijn honderden riads omgebouwd tot hotel met steeds zo’n zes tot zeven kamers. Het leuke aan deze manier van overnachten is dat je nog meer van de traditionele Marokkaanse levensstijl ervaart. Er is veel contact met de buren en je wordt al snel herkend en gegroet. Het voelt alsof je bij goede vrienden logeert, er zitten bijvoorbeeld vaak niet eens sloten op de deuren. De sociale controle is groot, net als in de vroegere nomadische tentenkampen bestaat privacy bijna niet. De buurvrouw gluurt regelmatig geïnteresseerd over de muur – en schaamt zich daar niet voor. 

Net buiten de oude stadsmuur begint het moderne Marokko...

De souks van Marrakesh 

In de souks, de deels overdekte markten, gelden hele andere regels. Als je daar de weg naar de uitgang vraagt is de kans groot dat je de verkeerde kant op wordt gestuurd. Dieper de verdwaalmarkt in. Hoe langer je er bent, hoe groter de kans dat je wat koopt is waarschijnlijk de theorie. In de praktijk klopt dat aardig. Het blinkt, fonkelt en kleurt je tegemoet. Zo is er de souk des babouches, de puntschoentjes-markt, de souk gevuld met (namaak) tassen, met glaswerk, met zilver, met tapijten en de souk van de ijzersmeden waar het er nog heel ambachtelijk aan toe gaat. Hoe verder je komt, hoe smaller de straatjes worden. Sommige reisgidsen hebben een souk-kaartje met daarop aangegeven wat waar wordt verkocht. Een uitkomst. Je loopt simpelweg terug van het ijzerwerk naar het leer en dan langs de toeristische snuisterijen weer naar buiten. 

Paleizen in Marrakesh

In de paleizen El Badi en El Bahia duik je nog wat dieper de Marokkaanse geschiedenis in. Hier woonden de grootviziers met hun harems, El Badi had om die reden ooit 360 kamers. El Bahia heeft er ‘slechts’ 160. Het is heel gemakkelijk hier tussen het houtsnijwerk, de zuilengalerijen en de marmeren vloeren de vervlogen tijden voor je te zien. Toen er nog bevallige concubines heupwiegend rondliepen, het personeel klaar om ze op hun wenken te bedienen.

Buiten de stadsmuur

Maar Marrakesh heeft ook een hele andere kant. Net buiten de oude stadsmuur begint het moderne Marokko. De wijken Guéliz en Hivernage zijn met hun brede lanen volstrekt anders dan de medina. Je struikelt hier over de hippe restaurantjes, galeries en boetiekjes. En alles wat Allah verboden heeft gebeurt in het chique nachtleven in Hivernage. Hier zijn de duurste clubs en rijden de dikke wagens af en aan. 

Omdat het in deze wijken een stuk rustiger is kun je er prima met de fiets op pad. Rij (of wandel) zeker even langs het huis van Yves Saint Laurent. Dit diepblauwe paleis ligt verscholen in Jardin Majorelle, een prachtige botanische tuin waar je heerlijk kunt rondhangen. De modekoning kocht het in 1980 en herstelde het in oude glorie. De tuin is in de jaren ’20 ontworpen door de Franse schilder Jacques Majorelle, die de intense blauwe kleur aan het huis, de plantenpotten en de fontein gaf. Met de klaterend water, vijvers vol waterlelies en schaduwrijke schuilplekjes is het een ware stadsoase. 

Perfecte balans in Marrakesh

Marrakesh is geen bruisende metropool, maar heeft meer dan genoeg te bieden voor een weekendje of zelfs weekje bijkomen. Want hoewel in eerste instantie vooral de hectiek opvalt, blijkt al snel dat de bewoners een perfecte balans hebben gevonden tussen drukte en rust. Herrie en stilte. Of dat nou in de medina of de moderne stad is. Er hangt overal een mysterieuze, bijna dromerige sfeer. Misschien komt het door het strijklicht dat alles een mystiek tintje geeft, of misschien zitten de sprookjes hier gewoon nog in de lucht.