Verenigde StatenRoadtrip Montana – deel 3: Great Falls en Helena

Mijn mini-roadtrip door Montana begon in de grote – ietwat onpersoonlijke – (studenten)stad Missoula. De weg bracht me via het prachtige Flathead Lake bij mijn favoriete stop Kalispell. De volgende stop was het pittoreske Whitefish, dé uitvalsbasis voor prachtige hikes. De reis gaat verder naar Great Falls.

De River’s Edge Trail in Great Falls

Na het hiken door de nationale parken, vind ik De River’s Edge Trail een verademing. Vanuit het centrum van Great Falls loopt een fiets- en wandelroute van 11 kilometer langs de rivier de Missouri. Plat en geplaveid. Dus ik huur in het centrum een fiets en ga heerlijk op mijn gemak een beetje langs de oevers van de rivier peddelen. De omgeving is weer prachtig en ik stop even bij de Black Eagle Dam. Je spot onderweg allerlei diersoorten, zoals Canadese ganzen, prairiehonden en veel vogels. Ik ben vooral onder de indruk van een grote adelaar. Op de hoogste tak van een boom kijkt hij uit over de rivier. De route gaat langs het Lewis & Clark Interpretive Center, waar ik besluit af te stappen.

Lewis & Clark Interpretive Center

Eerst even een geschiedenislesje: in 1804 gingen Lewis en Clark op expeditie naar het westen van de Verenigde Staten. Tijdens deze eerste uitdagende overlandse tocht van twee jaar ‘ontdekten’ de twee ontdekkingsreizigers Montana. Onthoud voor de grap even dat het in 1804 was. Ze hadden zelf gefröbelde houten bootjes, alles ging te voet en de grillige natuur had geen medelijden met de mannen. In het museum hebben ze de expeditie, de vernuftige oplossingen en de erbarmelijke omstandigheden die ze tegenkwamen op chronologische volgorde in beeld gebracht. Heel beeldend: er lopen mannen in kostuum rond om meer uitleg te geven als je dat wilt. Voor mij was dit een korte tussenstop en ik moet zeggen: ik denk dat dit vooral leuk is als je er de tijd voor neemt en er écht in duikt. 

Great Falls: Sip ’n Dip Lounge

’s Avonds drink ik een drankje in de Sip ’n Dip Lounge. Deze bar is zó fout, dat ik het een absolute aanrader vind – als je er toch bent… Ik kan bijna niet uitleggen hoe fout deze tent is. Laat ik beginnen met het publiek: een tikje kansloze mannen van middelbare leeftijd en stellen waarvan ik denk: heb je niets beters te doen? Het is een zogenaamde tiki lounge en dat zie je terug in het decor: de ruimte is versierd met ordinaire zeemeerminlichten, er staan kitsche zeepaardversieringen op de tafels en overal waar je kijkt, zie je schelpen en bamboe. En het barpersoneel is apetrots op de Sip ’n Dish Fishbowl. Een cocktail die voorkomt dat je de eerste uren nog niet terug naar je hotel gaat. Omdat ik met volle teugen wil genieten van wat Montana me te bieden heeft, bestel ik ‘m. En met die volle teugen zat het wel goed: ik kreeg een vissenkom voorgesteld met tien shots. De ingrediënten: witte rum, spiced rum, coconut rum, blue curacao, blue mai en verschillende soorten fruitsap. Drinken wat de pot schaft? Niet gelukt.

Piano Pat: lokale legende

Ik snap dat voorgaande nog geen goed verkooppraatje is, dus nu komen de twee échte redenen om naar de Sip ’n Dip Lounge te gaan. De muziek! Fan-tas-tisch. In 1963 nam Piano Pat voor het eerst plaats achter de piano om live jazz ten gehore te brengen. Piano Pat is nu… Precies: bejaard. De bijna 90-jarige jazz-muzikante is met geen stok achter die piano weg te slaan! Waarschijnlijk sterft ze in het harnas. Weet je wat: kijk maar even naar de video. Pat is er trouwens op woensdag en zaterdag. Maar ik ben bang dat je snel moet zijn…

Zeemeerminnen

Het oog wil ook wat? Is goed! Er zwemmen zeemeerminnen in de bar. De achterwand is een groot acquarium met twee zeemeerminnen. Twee mannen aan de bar kunnen hun ogen er niet vanaf houden. Als je een fooitje op het raam plakt, krijg je een kushandje. Aan het eind van de avond zie ik dat één van de zeemeerminnen benen heeft gekregen. Ik vraag haar of ze al lang zeemeermin is. Drie jaar. “Ik heb last van mijn gewrichten en mijn fysiotherapeut zei dat ik moest gaan zwemmen,” vertelt ze zonder blikken of blozen. O, voor de vrouwen: in het weekend en op dinsdag zijn er ook meermannen!

First Peoples Buffalo Jump State Park

Onderweg naar Hoofdstad Helena stop ik bij het First Peoples Buffalo Jump State Park. Hier zeggen woorden meer dan beelden, want dit is als je er staat niet op de gevoelige plaat vast te leggen. Het is een heuvel. Het gaat meer om het verhaal erachter, dat best wel bijzonder (en verdrietig) is. De Indianenstam koos een jongeman uit om buffelrenner te zijn. Hij sloot zich, verkleed als buffelkalf in moeilijkheden, aan bij een kudde buffels. Op handen en knieën verleidde hij de leider van de kudde hem te helpen. Langzaam leip hij richting het ravijn en toen hij er bijna was, deed hij zijn vermomming af.

Buffels

De leider werd boos en ging in de aanval, waarop ook de kudde hard op de Indiaan af begon te rennen. Er ontstond een soort massapaniek onder de buffels. En terwijl de Indiaan veilig op een richel landde, rennen de buffels van de berg af. Hun dood tegemoet. Ze stopten wel, maar de buffels achter ze duwden ze vervolgens alsnog van de klif. De andere Indianen bleven op de achtergrond de paniek voedden en de buffels opjagen tot de laatste van de berg kukelde. Beneden werden van de dieren de huiden afgenomen en het vlees geprepareerd. Het was veel te veel om op te eten, dus veel beesten stierven voor niets. Ik vond het vooral een leuke plek omdat ik ter plekke het verhaal hoorde. Probeer te vergeten wat ik net heb gezegd! :)

Helena: goudkoorts

Helena, de hoofdstad van Montana, heeft een rijke goudzoekerhistorie (ze hebben onlangs nog beton gestort en een parkeerplaats gemaakt, omdat mensen maar bleven graven en de stad overhoop haalden). In Helena vind je de meeste oude gebouwen van de hele staat. Nou ja, oud. De oudst is volgens mij uit 1850, want de geschiedenis van dit deel van Amerika gaat gewoon niet zo ver terug. Ik vond Helena persoonlijk geen absolute must see, maar zeker ook geen straf. Ook deze stad ligt weer tussen de bergen, waardoor er legio mogelijkheden zijn om in de directe omgeving te hiken of biken. Eenmaal op Mount Helena heb je een prachtig uitzicht op de vallei van Helena, waar de gebouwen van het Capitool en de kathedraal fier bovenuit steken. Beide zijn een bezoek waard, al is het alleen al omdat van binnen zo mooi zijn. Naast de kathedraal staat nog een oude synagoge die in 1933 voor 1 dollar door de staat werd gekocht omdat er simpelweg te weinig Joden in de omgeving woonden.

Garnet Ghost Town

Op zo’n twee uurtjes rijden van Helena en op de route terug naar Missoula ligt het spookstadje Garnet. Het stadje ligt wat hoger, waardoor je onderweg mooie uitkijkjes hebt. Er zijn speciale parkeerhaventjes voor, dus stop gerust af en toe even op het slingerweggetje voor een mooie foto. Garnet Ghost Town is een compleet dorpje, destijds in allerijl gebouwd door de mijnwerkers en ogenschijnlijk in een vingerknip door iedereen tegelijk verlaten. Er lopen veel rond die je veel over het stadje kunnen vertellen, maar je kunt ook makkelijk op eigen houtje ronddwalen en de bordjes bij de gebouwen lezen. Je kunt er ook een mining trail volgen. Is leuk, maar verwacht er niet teveel van. Een mijn is eigenlijk maar gewoon een gat in de grond en vaak zelfs alleen maar een gleufje. Wel doen hoor, want het is sowieso een mooie wandeling.  

First stop was Missoula

Daarna stond Whitefish op het programma

De roadtrip ging vervolgens naar Great Falls en via Helena was het cirkeltje rond in Missoula.